Door: Ruud
Eerlijk is eerlijk, inkoop is het leukste wat er is. Het heeft iets weg van
schatzoeken…
Nu de buitenmarkten ten einde lopen, wil ik jullie een kijkje geven in deze
romantische aangelegenheid…
Veel mensen hebben er het volgende beeld van: Dames, flanerend in een
zomerjurk, in een heerlijk zonnetje, lopend langs kramen vol met de mooiste
spullen, ze hoeven maar uit te zoeken. Een centje betalen ze mogen het
meenemen…
De realiteit is anders:
Opstaan voor dag en dauw, 3 uur in de nacht is geen
uitzondering, je koopt dus in het donker (dat is met een zaklamp), waardoor bij
daglicht blijkt dat het roze emaille toch knalgeel is… Serieus, je ziet het
niet…
Dan heb je inmiddels toch al minimaal 1 à 2 uur gereden..
Zoeken, zoeken, zoeken. Vaak is de markt al niet eens te
vinden op de aangegeven straat, ze kan zonder opgave van redenen, zonder
aankondiging, geannuleerd zijn.
Dan ploeter je je door een berg kleding en
kinderspeelgoed heen. Waarbij je op je hoede moet zijn, anders word je
omgereden door af en aan rijdende auto’s.
Dan vind je iets, je hart slaat een slag over. Je vraagt
de prijs…. En legt het terug omdat het vele malen de prijs is die je er in de
winkel voor kunt vragen. Daar kom je met pingelen niet uit en in een andere
taal duidelijk maken dat je het voor een kwart van deze prijs wil verkopen is
naast lastig, iets wat op onbegrip duidt van de verkoper.
De verkoper op zich is ook een item: Ze kunnen geweldig
leuk, aardig, behulpzaam en charmant zijn. Maar de meeste zijn onverzorgd,
hebben een zwart of afwezig gebit… en doen alsof ze geen idee hebben waar je
het over hebt. Mijn tip is: gepast betalen, want als iets 8 euro kost, en je
een tientje geeft, krijg je een euro terug, en als je iets van zegt, kijken ze
je aan alsof je dom bent, of ze lopen weg…
Overigens, de verkoper kan ook niet al te fris ruiken, dat geldt ook voor de
medemarktbezoekers.
Die laatste categorie zijn er in overvloed. Soms op
fietsjes om snel van de ene plek naar de andere te rijden, soms met het nodige
duw en trekwerk op hetzelfde artikel uit.
De markten zijn vaak kilometers lang, de auto staat heel
veel verderop… Als je wat gevonden hebt, kun je het weg laten zetten, om op de
terugweg op te halen. De kans bestaat dat je het vergeet (echt waar) en anders
wordt het slepen. Daarvoor hebben we de nodige tassen en karretjes
uitgeprobeerd. We hebben een talrijke variatie bij ons, omdat elke markt anders
is en een ander transportmiddel vergt, dat is onze methode.
Ik hoor jullie denken: Nou Ruud, dat is allemaal geen
lolletje. Je lijkt wel gek.
Klopt allebei, maar toch doe ik niets liever.
Want we komen op de prachtigste plekken in het buitenland. De zonsopkomst op
menige markt is adembenemend. Er zijn markten op weggetjes waar een wei achter
de kraam ligt, waar de koeien kunnen snuffelen in de koopwaar. Fantastisch!
De lokale mensen zijn meestal uiterst behulpzaam.
Lachende oma’s met 1 tand, blij met het geld wat je ze geeft voor hun
spulletjes. Blij dat ze opgeruimd hebben en weer wat kwijt zijn.
We komen in de prachtigste huizen. Meestal is er iemand overleden en moet het
huis leeg. Ze merken dat we veel/vanalles kopen, en mogen dan ook nog even
binnen kijken, op zolder, in de schuur. Soms zijn het schatkamers (soms ook
niet).
Het is geweldig om leuke spullen te kunnen vinden, dat je weet dat je je winkel
kunt vullen met de mooiste artikelen, allemaal met een ziel verkregen door de
tand des tijds.
Compleet afgepeigerd huiswaarts na een dag van vele uren… met een bus vol
moois, dat is tevredenheid, dat is geluk, dat is genieten…
