Een roerig jaar.

De tijd rond de jaarwisseling is een tijd van vooruitkijken, maar we kijken ook even terug op 2018, een roerig jaar.

De eerste 2 maanden van het jaar was de winkel dicht, winterstop noemde ik het. In werkelijkheid zat ik niet lekker in mijn vel, soms warrig en daar kwam nog een flinke griep overheen. Te lang doorgegaan, teveel uren gemaakt in een veel te krappe setting. Elke ochtend keek ik op funda, meestal al de domper van de dag. Via via kwamen er wat panden op ons pad, we gingen kijken, ook daar was niks bij.

Heel lang geleden werd ons al het pand op het kerkplein in de hoek aangereikt, op een presenteerblaadje, nog voor het officieel in de verkoop kwam. Dat pand... 'Dat nooit' was mijn reactie. We gingen niet eens kijken... Met die trap, 2 winkelverdiepingen. Echt niet. We zochten door naar boerderijtjes waar de winkel in de schuur moest komen.

Tot in mei het besef kwam dat een fout hadden gemaakt. En hoe... Met een lift zijn alle problemen verholpen. We vroegen een bezichtiging aan. Toen werd het even moeilijk. Andere geïnteresseerden, lastig allemaal. Chrit smeekte bijna om toch te mogen kijken. Uiteindelijk bingo.

We liepen binnen, keken elkaar aan, deden een bod en eigenlijk was het klaar.

Het huis op de Napoleonsweg verkochten we binnen een dag, dus dat was ook snel geregeld. Ongelofelijk hoe de juiste persoon zo op je pad kan komen. Marlie, dankjewel!

Het avontuur begon, wat strubbelingen met hypotheekverstrekkers, de gemeente en de notaris, we hielden vol. Maar goed dat we de afgelopen jaren sober geleefd hebben en wat reserves hebben opgebouwd, dat in combinatie met hard werken, maakt dat we kunnen doen wat we doen.

1 oktober was de grote dag. De winkelinventaris was al totaal ingepakt, privéspul geminimaliseerd. We gingen verhuizen.

Binnen een dag was het nieuwe huis een bouwput, het liet snel zijn ware ik zien. Mooi in basis, mooie (planken)vloeren, geen noemenswaardige bouwkundige gebreken behalve wat we al wisten, 27 rotte/slechte kozijnen. Het was echter wel jarenlang zonder liefde geweest, veel werk te doen.

Nu, 3 maanden later is het woongedeelte klaar, in zoverre wij dat wenselijk vinden. Al begon de laatste week het behang in de keuken me te irriteren. 2e kerstdag begon ik te peuteren in een hoekje, het behang is er al helemaal vanaf. Morgen stuc ik het strak en dan wordt het fris wit geverfd. Het keukenblok van 40 jaar oud blijft nog even dienst doen. Het is een fijne ruimte. Het blijft gek dat je tevreden kunt zijn met zo'n oude gammele keuken, terwijl het vorige huis een prachtige keuken had. Badkamer idem, we hebben een bad nu.

De winkel is halfweg klaar. De elektricien is vandaag nog geweest... dat kan allemaal. Zondag of niet, de bouwradio stond weer aan.

We zijn gezegend met een goed team lieve mensen om ons heen, onze ouders en familie, vrienden, buren en ook het team vakmannen. Maar ook jullie, facebookvrienden en klanten. Jullie die ons met lieve berichten, kaartjes of op welke manier dan ook steunden. Super-Merci!

Chrit en ik voelen ons hier helemaal thuis.

Komend jaar. Het gaat gebeuren, de winkel gaat open, ergens in het voorjaar. Nog bergen werk te verzetten voor het ingericht kan worden. Brocante liefhebbers kunnen hun hart ophalen. We hebben de afgelopen jaren veel verzameld en apart gezet voor de nieuwe winkel. De loods puilt uit. Nog even wachten.

Daarnaast gaan we ook wat andere dingen verkopen, omdat er behoefte aan is in Haelen, omwille van de leefbaarheid, de samenhang in het dorp. Haelen blijkt me lief te zijn. Ik vind het zo leuk dat ik overal aangesproken word, iedereen weet waar we mee bezig zijn. Leuk.

Wij hebben zin in 2019. We wensen jullie een fantastische jaarwisseling en een goed begin van het nieuwe jaar. Dat het jaar mag brengen wat je ervan verwacht. En we hopen jullie allemaal te mogen ontvangen op Kerkplein 8.