Vakantieklussen.

Gisteren fietste ik van het gemeentehuis naar huis en kwam het besef dat ik ècht vakantie heb. Ik blijf dat een beetje gek vinden. Dat ik mag doen en laten wat ik zelf wil, en dan ook nog doorbetaald krijg. Dat was de afgelopen jaren wel anders...

Meestal werd de vakantie gebruikt voor achterstallig onderhoud en klussen. Dat is nu ook het geval, maar ik heb de 2 projectjes van deze zomer al af.

De eerste was een nieuwe deur van de buitenkelder. Deze kelder is van buitenaf bereikbaar, hij ligt onde de opkamer in de woonkamer. Deze deur was een irritatiepuntje voor mij vanaf het moment dat we hier wonen. De deur ging naar buiten open en ze gaapte boven 5 cm en er zat een groot rooster in. Een tochtgat tot en met en door het continu warmteverlies een koude vloer, want onze bank staat op deze kelder. 

Uiteraard een uitzonderlijke maat deur, laag en breed, dus moeilijk te vinden. Na lang speuren vond ik er eentje op marktplaats, ik heb hem geruild voor een kamerplant en chocolade en kreeg er een soortgelijke deur bij cadeau. De deuren belandden in de buitenkelder en laatst tijdens een opruimronde ging de niet passende deur de winkel in... Althans, later bleek dat de passende deur in de winkel stond en de niet passende nog in de kelder.

Snel omgeruild en maar direct met het plaatsen van de deur begonnen. Het was een pipi langkous project: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan. Een deurenbok geleend en aan de slag gegaan. De deur toonde zich niet van haar beste kant. Ze was iets te breed, royaal te hoog, totaal niet haaks en had compleet andere scharnieren als die ik van plan was.

Veel zagen, veel schaven en veel zaagsel overal. Er zit geen slotkast in, die heb ik ook handmatig moeten maken. Al mijn timmermansskills moest ik inzetten...

Maar het eindresultaat mag er zijn, een deur die eruit ziet alsof ze er al jaren in zit, de juiste looks heeft, goed sluit, afsluitbaar is, maximaal geïsoleerd is en nog door Chrit afgeverfd mag worden. Ik voorzie warme voeten komende winter...

Het tweede project is een buitenwandje wat ook al 5 jaar een irritatiepuntje was. Een wand van kunststof schrootjes, op een kozijn met kapot glas gemonteerd tientallen jaren geleden. Ooit een flinke hagelbui gehad en daardoor stukken uit de schrootjes. Erg lelijk, voornamelijk voor de patiënten van de dokterspraktijk die gebruik maken van de ingang op de eerste etage. De praktijk is gesloten wegens vakantie, maar ik mocht de sleutel van het poortje lenen om gebruik te maken van hun buitentrap, dat heeft me veel gedoe gescheeld...

Het slopen van het wandje was zo gebeurd. Ik heb tijdens de verbouwing van de bovenwinkel deze wand al maximaal geïsoleerd aan de binnenzijde, daar ben ik nu wel blij mee, want anders waren jullie weggewaaid de afgelopen jaren. 

De oude schrootjes gingen naar de stort. Althans, dat was het plan. Ik laadde een bus vol met rommel, vroeg de buren of ze nog spul hadden voor de stort, ook de buren van de buren deden mee en zelfs nog 1 buurvrouw verder wilde graag van iets af. Combirit dus. Bij terugkomst was de bus leeg en vroeg Chrit quasi nonchalant of we niet iets vergeten waren... De schrootjes, die het hele doel van de exercitie waren, lagen nog steeds op hun plek op de oprit. :-(

We hebben gekozen voor zwart douglas rabat en dat was eigenlijk best snel gemonteerd, ik heb direct de dorpelstenen van de ramen ook gevoegd, dan kunnen die er ook weer 50 jaar tegen...

Klussen klaar dus. Tijd voor vakantie. Terwijl ik dit typ is Chrit bezig een vakantie uit te zoeken... Wordt vervolgd :-)

Voor de lol

Na een heerlijke zaterdag met veel aanloop en gezelligheid bleven er toch nog wat vragen van mensen door mijn hoofd spoken.

Eentje heb ik laatst al beantwoord, maar ik herhaal hem toch nog maar een keer. Nee, wij gaan niet meer wekelijks open, dat is niet haalbaar bij onze overige werkzaamheden. Het is niet even een deur open zetten, het kost minimaal een dag voorbereiding op de manier waarop wij het doen.

We hebben ook geen cadeau segment meer, geen kaarsen, kandelaars, kleine cadeautjes, en ook de kaartenmolens raken leeg. Wat er nu nog staat aan groothandelsspul is al allemaal afgeprijsd, mag weg en komt niet meer terug. 

Die keuze is met name gebaseerd op duurzaamheid, we willen niet wereld niet langer volstuwen met massaproductie uit lage lonen landen. We gaan voor circulair en duurzaam, dat voelt beter. Het meeste kwam van een gigantische groothandel in Venlo, die hebben besloten dat het toegangspasje voor een jaar €150,- (ex. BTW) gaat kosten. De prijzen zijn er ook fors gestegen, een simpel sierkussen kan er bijvoorbeeld al meer als 20 euro inkoop kosten. Het is een zakelijk en commerciële wereld, naar mijn idee zonder al te veel klantvriendelijkheid, dus al met al een mooi moment om afscheid te nemen daar.

Overigens kan het ook nog zo zijn dat artikelen die daar te koop zijn, enige tijd later voor minder als de inkoopprijs verkocht worden in die winkel met het grote blauwe actie-logo, maar dat terzijde.

Dan, het belangrijkste. Chrit en ik doen dit echt voor de lol, voor de fun, omdat wij het willen en omdat wij het leuk vinden. Voor jullie.

Fiscaal is het totaal niet aantrekkelijk om een bedrijf naast loondienst te hebben. Door de loondienst mis je bepaalde aftrekposten, wat maakt dat van elke euro winst een halve euro naar de fiscus gaat. Dan zijn brandstofkosten, boekhoudkosten en uren nog niet eens geteld.

Allemaal niet erg. Maar wat ik dan wel erg vind, is dat mensen hier gaan staan pingelen. Elke open dag komt het wel een keer voor. Ik durf te beweren dat onze prijzen schappelijk en redelijk zijn en het is zo dat wij die prijs bepalen en niemand anders. Dat is eigenlijk de enige regel die wij hanteren. Zolang hier handelaren komen kopen voor de prijzen die wij hanteren, mag de consument niet klagen. 

Zo, nu heb ik mijn hart gelucht, ik moest het even kwijt. Einde klaagzang. Door met leuke dingen. Voor de lol!

Leermomentjes en uitdaging.

Een half jaar aan het werk voor de baas... Allemachtig wat ben ik deze periode tegen mijn eigen grenzen aan gelopen en wat heb ik veel kennis en wijsheden opgedaan.

Ik heb een toffe job, hele leuke collega's en eindelijk de voeding voor mijn brein waar ik zo naar verlangde. Het klinkt eenvoudig: ga langs de deur bij de mensen met een smalle beurs en inventariseer de knelpunten in hun woning, stuur een klusser er achteraan en klaar is Kees.

Was het maar zo eenvoudig, deze doelgroep laat zich niet makkelijk bereiken, is wantrouwend naar de overheid en neemt niet zomaar alles voor waar aan. Uitdaging genoeg, eerder sociaal werker (ben ik wel goed in) dan bezig met duurzaamheid. Van de overige facetten van duurzaamheid heb ik megaveel kennis vergaard de afgelopen periode.

(Energie)armoede zal er altijd zijn, maar de inhoud van mijn werk zal op termijn gaan verschuiven en daar ben ik blij om, want als ik tot in lengte van dagen deze inventarisaties moet doen, gaat daar de uitdaging ook vanaf. Ik houd van afwisseling en uitdaging. Dat is wat me de laatste jaren in de winkel genekt heeft. Rekken vullen en weer leeg verkopen. 

Ik heb nog veel meer geleerd over mezelf. Over mijn hooggevoeligheid. Dat klinkt alsof ik een teruggetrokken leven leef en snel overprikkeld ben. Hooggevoeligheid kent meerdere types en mijn type heeft, jawel, uitdaging nodig. Maar daarnaast voldoende tijd voor herstel.

Door de intensiteit van mijn baan, heb ik meer hersteltijd nodig dan een niet-hooggevoelig persoon, Chrit heeft dat hetzelfde. Ik slaap meer omdat ik informatie op een ander niveau verwerk, daarom doe ik tukjes. Best vaak. Ik probeer een dag rust te nemen na een werkdag, anders loop ik leeg. Dat wil niet zeggen dat ik dan niet even snel een bezoekje kan aan iets of iemand, een klant op afspraak kan ontvangen of een pakketje kan maken, maar ik probeer het easy en rustig te houden, met de joggingbroek aan... ;-)

Dan de grootste tegenstelling in mezelf. Zomer/hitte/warmte/zon. Eerlijk gezegd: ik haat het. Oprecht, ik kan er niet mee omgaan. Het gevoel van zon op mijn huid vind ik een vies gevoel. Daarom zul je mij ook bijna nooit met een korte broek zien en heb ik meestal een petje op buiten en zal niet in de zon blijven staan als er ook schaduw is. Op een festival vorige week ben ik na een uur weggelopen wegens gebrek aan schaduw.

Ik ben een groot voorvechter van biodiversiteit en insecten, maar wespen en muggen... HAAT. Ik kan dat niet loslaten, blijf ze volgen en registreren tot ik uiteindelijk vertrek.

Al met al: zomer: niet mijn seizoen. En dan is het vrij vreemd dat ik enorm veel tijd steek in een tuin die in de zomer op zijn mooist is, terwijl ik zelf binnen zit, uitpuffend van de warmte en op de vlucht voor zoemende ergernis.

15 verschillende soorten tomaten en 35 verschillende soorten Dahlia's. Anderhalf uur besproeien op droge dagen en onkruid tot en met. Ik ben geen enorme liefhebber van tomaten of bloemschikken overigens.

De raderen draaien wat ik met de tuin ga doen, wat we hiermee gaan doen. Want onderhoud is ook niet mijn ding, daar zit geen uitdaging in. Het creëren van iets moois, een huis, een bedrijf, een baan, een interieur, een te restaureren meubel, het kweken van planten... allemaal prima, allemaal creatie, allemaal uitdaging. Maar onderhoud, schoonmaak, schilderen, schoffelen, eten koken: saai, niet mijn ding.

43 jaar oud, ik zie nu pas de rode lijn.

Herinnering.

 Vanmorgen kreeg ik een herinnering op facebook...

10 jaar geleden verwelkomde ik mijn 100e volger.

In tien jaar uitgegroeid naar een dikke 3500 op facebook en een kleine 1000 op instagram. WAAW!

Dikke dankje wel daarvoor. Gewoon voor wie jullie zijn, jullie leuke comments op posts en stories, hilarische DM's, jullie vragen waar ik soms echt even over moet nadenken en vooral ook jullie geduld. Geduld om met mij mee te groeien en alle stappen en sprongen te volgen die ik maak, die Chrit en ik samen maken.

Jullie loyaliteit merk ik en voel ik. Afgelopen zaterdag was onze open dag boven verwachting. We waren bekaf aan het einde van de dag, maar we hebben ervan genoten.

Ik heb het al vaker gezegd: zonder jullie geen Arme Duivel: MERCI!

Vakantie

Ik heb vakantie!

En dan bedoel ik ècht vakantie. Voor het eerst sinds ik 'voor de baas' werk heb ik een kleine vakantie. Heerlijk, ik heb nu het gevoel dat niks moet, en alles mag. Dat ik mag doen wat ik wil en dat ik daarbij alle vertrouwen heb dat mijn collega's de zaak draaiende houden.

De laatste tijd krijg ik veel dezelfde vragen hierover, die zal ik even 'centraal beantwoorden':

- Waar werk je nu?

Jij werkt toch in de zorg? Die hoor ik het meeste... Heel beknopt mijn carrière tot nu toe: ooit tuinbouw gestudeerd, via de zorgboerderijen in de zorg terecht gekomen en na 10 jaar de overstap gemaakt naar een eigen bedrijf. Na 10 jaar zelfstandig ondernemer, ben ik nu Energie Bespaarcoach bij de Gemeente Leudal. Ik heb het echt super naar mijn zin, heb nul spijt van mijn keuze en werk samen met leuke mensen in een hecht team. Mijn aandachtsgebied is energie armoede en dat heeft raakvlakken met mijn oude werkveld in de zorg. Ook wat technisch inzicht in deze is welkom en wat ik heel leuk vind ik dat ik veel afwisseling heb, overleggen op kantoor, maar ook veel gesprekken bij de mensen thuis. Ik vind het heerlijk...

- Waarom zijn jullie niet meer open?

Omdat het eigenlijk niet rendabel is op de 'oude manier'. De opbrengst weegt niet op tegen de (fysieke) inspanning qua moeite en tijd. Ook niet als we juist meer open zouden gaan.

- Gaan jullie stoppen?

Nee, ik heb het in een blog begin dit jaar al aangegeven, we gaan anders werken. Ik hou van efficient werken en dan moet je doen wat wèl werkt: Wij merken dat (bijna) alles wat je online zet verkocht wordt. Zelfs als het al jaren in de winkel staat.

- Verkopen jullie nog {artikel}...

Ik denk dat we langzaam gaan overstappen naar het 'oude assortiment', dus brocante/antiek/vintage, hoewel dit commercieel gezien de slechtste keuze is, is het wel waar mijn hart ligt. Dat wil zeggen dat we het 'groothandelsegment' achter ons laten. Qua planten... tja, kan ik waarschijnlijk toch niet laten, dus dat laat ik maar even in het midden.

- Wanneer zijn jullie weer open?

Dat staat niet van te voren vast. De flexibiliteit vind ik prettig. Als er een datum is, staat die op de site, op social en ook in onze etalage.

Op afspraak mag natuurlijk ook.

- Hoe is het met de verbouwing?

Die ligt stil, al een lange tijd. Er is nog vanalles te doen: keuken/woonkamer/badkamer/bijkeuken/hal zijn nog allemaal van minimaal een halve eeuw geleden, daar is nog wel wat verbetering mogelijk. Gezien de stookkosten afgelopen winter, gaan we wel zo snel mogelijk verduurzamen.

Foto gemaakt afgelopen donderdag, toen we na een succesvolle inkooprit aansloten bij onze vrienden van Brocante Marie Angelie, die op dat moment in Valkenburg waren... Check dat straatnaambord...

Inkoop.

Regelmatig krijgen wij de vraag of we spullen inkopen... Het eerlijke antwoord is dat inkoop van particulieren zelden loont, omdat het meestal niet is wat we zoeken. 

• niet alles wat oud is, is gewild en verkoopbaar. Om eerlijk te zijn, het meeste is dat niet.
• wij verkopen bijvoorbeeld geen spinnenwielen, koperen ketels, tinnen borden, houtsnijwerk meubels en geen antieke naaimachines.
• grote zware eiken kasten en tafels kopen we ook niet omdat die bij ons naar de eerste etage zouden moeten, en weer naar beneden bij verkoop. Te duur aan fysiotherapie achteraf.
• inkoop van losse kleine dingen is te omslachtig, we kunnen niet gaan rijden voor 1 koffiepot of 1 zinken teil. Kleinere grenen kasten uitgezonderd.
• spullen die jullie zelf op marktplaats niet verkocht krijgen, krijgen wij ook niet verkocht, we zijn immers geen tovenaars.
• voor ons is het handel en ons inkomen en daar moet wel een beetje winst op zitten, is dat niet het geval, kunnen we er niets mee.
• wij maken geen huizen leeg en nemen niet alles mee (hebben we wel een betrouwbare partij voor hier in de regio)

Dat klinkt wel erg streng, maar het is vooral bedoeld om duidelijk te zijn. 

Wanneer is het wel handig om contact met ons op te nemen:

• bij inboedels waar we mogen kijken in een huis of boederij die leeggemaakt moet worden
• het liefst op zolders, in kelders en in schuren (dus die niet eerst opruimen)
• bij verkoop van verzamelingen
• bij verkoop van partijen
• als er niet al andere handelaren geweest zijn

Denk je nu: ja, ik heb wat voor de jongens, dan is het handigste om even wat overzichtsfoto's te sturen, dat mag via mail (info @ armeduivel . nl)en daarbij de locatie en eventueel een prijs te vermelden. Je krijgt snel een eerlijke reactie terug.

Dit is hoe we het meeste inkopen, struinend over de markten in het buitenland:

Anders werken

 De carnaval is voorbij, het moment dat ik met de billen bloot moet.

Laat ik maar direct met de deur in huis vallen... We gaan anders werken. Er komen geen vaste openingstijden meer. Op zaterdag blijft de deur gesloten.

Ik zal het uitleggen, want het ligt grotendeels aan mij. Het hebben van een winkel als deze is een weinig winstgevend en vrij eenzaam beroep, alleen naar de groothandel, alleen naar het buitenland op inkoop, alleen de winkel vullen, alleen de boekhouding doen. Chrit werkt tijdens kantoortijden en dan is het hier heel stil, heel weinig mensen om me heen. Dat heeft mijn motivatie doen verdwijnen en heeft me een sterke hang gegeven naar een nieuwe uitdaging.

Jullie denken misschien, dan doe je toch meer open? Dan heb je meer mensen om je heen. Dat hebben we geprobeerd en dat spreidt alleen de klanten zodat de bezoekersaantallen op zaterdag terug lopen en mijn bewegingsvrijheid op die andere dagen ingeperkt wordt.

Ik heb 20 jaar weekenden gewerkt, in de zorg en de laatste 10 jaar achter de toonbank. Ik heb ontdekt hoe fijn het is om een vrij weekend te hebben en ik wil niet meer werken in de weekenden, we hebben te lang, te veel leuke dingen gemist samen. Het is niet alleen de zaterdag overdag, maar het zijn ook dagen er omheen die in het teken staan van de winkel. De winkel op zaterdag draaien zonder Chrit gaat niet. Ook voor hem wil ik het niet meer. Voor mijn lichaam is het ook beter om het sjouwwerk achterwege te laten.

Dan is er nog een verandering in consumentengedrag merkbaar. De focus wordt verlegd naar het online gebeuren. Wij merken duidelijk dat de mensen komen afhalen wat ze online gezien of besteld hebben. Ze kijken niet verder de winkel rond, laat staan dat ze naar de eerste etage lopen. Artikelen die jaren in de winkel staan, hebben we online gezet, en de meeste zijn binnen een paar dagen verkocht.

Begin januari ben ik met een nieuwe uitdaging begonnen, een paar dagen per week ga ik met het broodtrommeltje onder de arm naar de baas. Je kunt je niet voorstellen hoe goed dat voelt. Onder de mensen, samen, met een team om me heen en dan in het weekend lekker vrij. Niks moeten, alles mogen. Mijn omgeving zegt dat ik opgebloeid ben en dat ik straal.

Wat gaan we dan wel doen? Qua winkel gaan we voornamelijk online en op afspraak verder. Gaan we nog een keer een dag open? Natuurlijk wel, gewoon omdat het kan.... Die data volgen nog.

Na een moeilijk jaar van twijfelen en afwegen, wel/niet, toch niet... misschien toch weer wel, is het nu duidelijk. De financiële druk is eraf en mijn werk in de winkel wordt nu weer de hobby waar het ooit mee begonnen is.

Deze duidelijkheid geeft een stukje rust. Dat is een begin... de rest komt wel...

Ruud.