zondag 17 november 2019

2 mainzels.

'Heb je 2 mainzelmännchen voor me uit de jaren 70 voor een muziekshow?' vroeg de man toen hij een paar maanden geleden de winkel binnenkwam. 'Natuurlijk heb ik die' was mijn antwoord. We raakten aan de praat over mainzels en muziek en ik kwam erachter wat zijn bedoeling was. De man vertelde verder en bracht zijn enthousiasme over...
Ik deed hem een belofte, ik kom naar mijn mainzels kijken als jullie in de buurt zijn.

Gisteren was het zover, Chrit en ik gingen met vrienden naar Weert, naar de Hanssi Kaiser Show. In de zaal herkende de enthousiaste man me direct, vertelde me zelfs dat Engelbert een nieuw album had uitgebracht.
Het optreden begon, bij het tweede nummer stond de zaal al op zijn kop, en stortvloed van meezingers uit het Schlager-genre uit de jaren 70 volgde.
Er werd gedanst, er werd gelachen, af en toe een polonaise.



Een avond met een gouden randje en absoluut de moeite waard om te bezoeken als ze in de buurt zijn.
Dat 2 mainzeltjes zoveel plezier kunnen brengen..."
https://www.hanssikaiser.com/

zondag 20 oktober 2019

Update

Hallo allemaal,
Daar ben ik dan met een update...
Allereerst moedertje, naar omstandigheden gaat het wel goed eigenlijk. Ze ligt momenteel nog in het ziekenhuis met een arm in het gips en een schroef in haar heup. Ze is natuurlijk erg geschrokken, wij ook. Morgen gaat ze naar het naastgelegen zorghotel om een tijdje te logeren en als het gips eraf is, te revalideren.
Het blijft nog wel een paar maandjes pendelen naar Roermond, voor pap, Chrit en mij. Voor wie mij niet zo goed kent... meer kinderen dan ik zijn er niet.
Dank jullie wel voor de hartverwarmende reacties in welke vorm dan ook. Mochten jullie iets aan mam willen vertellen, dan mag via facebook: Annie Aben, dat vindt ze leuk. Ik neem binnenkort haar computer mee naar het zorghotel, dan kan ze weer facebooken, een beetje chatten en een spelletje doen...
Vanmorgen/vannacht had ik op inkoop willen gaan, maar helaas, zoals de laatste tijd elke keer als ik wil gaan, regent het. Het is voor mij een moment van ontspanning, ik vergeet alles en maak op deze manier mijn hoofd leeg. Helaas. Gelukkig heb ik de laatste jaren genoeg brocante gehamsterd en puilen de loods en het magazijn nog uit van de voorraad.



De combi van mam en de winkel was afgelopen weekend even teveel. Ik sluit niet graag, maar soms is het niet anders. Tussendoor is er wel wat gebeurd en dat moet ook wel, want Winter Wonderland is in aantocht. Vorig jaar was er geen Winter Wonderland, maar had ik wel oude kerstspullen verzameld, daar ben ik afgelopen jaar mee doorgegaan, sommige gekocht bij stralende zon op een warme zomerdag.
We hebben in de schaarse uurtjes afgelopen week nog vanalles voorbereid, veel artikelen schoongemaakt en hersteld waar nodig. Daarna zijn ze geprijsd, daar heb ik een hekel aan, het schiet niet op en is heel veel werk. Maar goed, ook daar zijn we redelijk mee bij. Zelfs de buren hebben afgelopen week meegeholpen, zo fijn!
Er kwam ook nog vracht binnen, veel vracht, vloerkleden, bijzettafels een nieuwe serie plaids en nog veel meer. Ook staat er een extra kaartenmolen op zijn plek. Ik zal proberen jullie dit komende week allemaal te laten zien.
En... we hebben een pelletkachel in de winkel laten plaatsen. Momenteel staat er nog een proefkachel, om uit te testen of dit goed werkt, omdat de meeste warmte via de grote trap naar boven verdwijnt. Tot nu toe zijn we er erg tevreden over en kun je je lekker warmen voor de kachel. Topservice ook van dit bedrijf om een testkachel neer te zetten en aan te sluiten. De schoorsteen heb ik nog vrij moeten maken, de vogels hebben er een jaar of 30 lang nesten in gebouwd, een emmer of 7 rommel heb ik eruit gehaald. Daarna is de schoorsteenveger nog gekomen om alles nog eens even grondig schoon te maken.
Dat was zo ongeveer mijn week wel ja. 

woensdag 18 september 2019

Eigen haard.

Ik kreeg wat vragen over de foto die ik zondag gepost heb.

Wat ik in vredesnaam aan het doen ben, liggend op de grond, terwijl de vonken in het rond vliegen. Nee, ik ben geen sterretjes aan het afsteken, en ook niet aan het lassen aan een auto.
Ik ben een kachel op maat aan het maken... Wij hebben namelijk een open haard. En dat klinkt heel erg romantisch, maar het enige wat het geeft is vlammen en geknisper, af en toen wat brandlucht en veel stof binnen. Maar warmte niet... tenzij je erin kruipt.
Dus ik heb een inzetkachel gekocht, die zet je in de open haard. Hij was te hoog, dus dat moest 'even' aangepast. Daar heb je dat rotwoord weer.
Einde van het liedje was: de zondag was om, ik was zwart van het roet (liggend in de open haard een klep eruit gehaald), maar de kachel past.

Nu kunnen we naar hartenlust stoken en ons warmen. Al is het met de temperaturen aankomend weekend niet echt nodig.
Het mooie is: Het was de laatste klus binnenshuis! Voor dit jaar dan... in het woonhuis. Maar toch, een heuglijk momentje.
Buiten zijn we tussendoor bezig met bomen om te zagen, we hebben er wat veel en er moet toch hout zijn om op te stoken.
En in de winkel is altijd werk, dus dat telt niet mee.


Maar nu dit klaar is, komt er weer wat meer tijd vrij en die gaan we besteden aan de voorbereiding van WINTER WONDERLAND. De 5e editie dit keer. De eerste keer op deze locatie. Uiteraard zijn onze collega's Rob en Myriam van Brocante Marie Angelie weer van de partij. En komt er nog een speciale gast, maar dat houd ik nog even geheim.
Wat ik jullie wel al kan verklappen is de datum en dat is zaterdag 9 november en zondag 10 november. Dus pak je agenda en noteer het... want we hebben al heel wat mooie brocante trouvailles gereserveerd voor dit evenement!

donderdag 15 augustus 2019

Donderdag.


En ik zal jullie vertellen waarom. Eigenlijk is het een rekensom, maar ook een stukje emotie. 
Met Pasen zijn we gestart en het is echt geweldig om hier mogen wonen en werken. Maar het heeft ook een keerzijde: ik blijf werken.
Zoals jullie weten hebben we een flinke verbouwing achter de rug, maar wat jullie niet weten, is dat we nog niet eens op de helft zijn. Het gebouw heeft jarenlang geen onderhoud en liefde gehad. Dat wisten we, dat is niet erg, maar dat kost veel tijd. Een bouwvakker is niet te vinden, de prijzen zijn torenhoog en de wachttijden extreem. En dat terwijl ik het eigenlijk allemaal zelf wel kan.

Maar ja, op het vorige adres waren we 5 uur per week open, hier 18. Bijna 4x zoveel uren achter de toonbank. En als je daar staat, kun je niets anders doen. Oké, ik kan de was vouwen, vaatwasser leegruimen enz. Maar ik moet binnen redelijke afstand van de winkelbel blijven.

Als je dan kijkt naar het aantal bezoekers en de aankopen op een donderdag is deze eigenlijk niet rendabel. Mijn collega’s hebben me gewaarschuwd, de donderdag is de slapste dag van de week. Ik ben lichtelijk eigenwijs, en ‘mislukken’ is beter dan nooit proberen.
Dan wordt het wel tijd voor een keuze, want het wringt aan alle kanten. Ik zit op donderdag duimen te draaien terwijl ik kan verbouwen, maar ook meubels kan restaureren, of lampen opnieuw kan bedraden, want ook dat ligt al maanden stil. Ik blijf inkopen, stapel alles op en heb geen kans om het schoon te maken en te repareren. En dat… is wat ik het liefste doe. Van een vies hoopje ellende iets moois maken, iets wat nog een volgende ronde mee kan.
Want dat wil ik zelf doen, ik wil eigenlijk alles zelf doen. Dat is mijn kracht en ook mijn valkuil. Natuurlijk heb ik mannetjes (en zeker ook vrouwtjes) die mij/ons dingen uit handen nemen. Daar ben ik intens dankbaar voor.  Maar het blijft de kern van een soulstore om het hele proces van aankoop tot verkoop in eigen hand te houden.
 
Jullie hebben vast gemerkt dat ik amper foto’s van kleine spullen post op social media. Dat komt uit tijdgebrek. Geen tijd om vragen over het artikel te beantwoorden, laat staan om een pakket te maken om iets op te sturen.
Dan kan anders, dat kan beter. Zeker omdat ik weet dat jullie van mooie plaatjes genieten. En ook om de mensen die niet in de gelegenheid zijn om de winkel te bezoeken te voorzien van mooie spullen.

Buiten de openingstijden doe ik natuurlijk ook nog andere dingen. Nee, ik heb geen andere baan, dat wordt wel vaak gedacht. Ik ben gemiddeld nog 2 dagen op inkoop, dan heb ik nog inkoopadministratie, verkoopadministratie, prijzen, bijvullen en de winkel schoonmaken.
Ook wil ik nog wel eens niets doen. Soms, als het kan. En tijd maken voor de mensen om ons heen voor mijn ouders, en de kippetjes natuurlijk. En tuinieren of een rondje fietsen, want dat vind ik ook leuk.

Kortom: dag donderdag, hallo tijd voor andere dingen met meer rendement
J




dinsdag 2 juli 2019

Een wijze les.

Na de verbouwing heb ik plechtig beloofd om blogs te blijven schrijven. Dat ben ik niet vergeten, maar ik maakte niks mee wat de moeite van het vermelden waard was de laatste tijd. Mijn bezigheden bestaan voornamelijk uit inkopen en schoonmaken van brocante, het op voorraad houden van alle andere artikelen en dan de winkel bijvullen zodat die er elke week weer netjes uitziet. Spaarzame vrije tijd wordt gebruikt om wat kinderziektes uit de winkel te halen, her en der wat kleine klusjes te doen en voor de kippetjes te zorgen...

tot gisteren.

vorige week verkocht ik een grote kast, aan een oom van een vriend van me. Hij vroeg: kom je hem bezorgen en ik hoorde mezelf 'ja' zeggen. Voor degenen die de winkel kennen, het is de kast waar de thee en snoep in staan en dat is nogal een gevaarte van een kast, 2 delen, dat wel, maar beide loodzwaar. Ik wist dat de nieuwe gelukkige eigenaar in een appartement woont op de 2e verdieping (in een grijs verleden heb ik er op de 1e etage onder gewoond, lang, lang geleden)



Het is een dorpje verder, dus even ter plekke gaan kijken, voorbereidend. Het wordt een lastige was de conclusie.
De verwachting dat de kast niet in de lift paste kwam uit. Een lift vertrekt immers niet met de deuren open als er nog 25 cm kast uitsteekt.

Gelukkig heb ik een goede buur en dichtbije vrienden. Chrit kwam er pas na de datum te plannen achter dat hij die avond een vergadering had.
Gisteravond was het zo ver. Niet zo heel warm. De kast was binnen 10 minuten ingeladen.
Ter plekke keken de jongens moeilijk. Krijgen we de draai wel, hij moet bovenover de leuning.
Eigenlijk, nuchter bekeken ging het trappenhuis zonder moeite. Met wat oeh, ah, terug, duwen, vooruit en weet ik wat voor kreten stond de kast in de gang van het appartement.

Bouwkundig inzicht kwam er bij kijken, de kast moest een beetje over de trap heen getild omhoog, dan kon hij door de deur.
Schouders eronder en daar gingen we. Iets hoger, beetje naar rechts, kom maar, ietsje terug... en toen...

ZAT HIJ VAST...
met 1 poot tegen de muur, klem in het trapgat en in de deuropening waar hij doorheen moest.
hij lag ook bij 1 van de jongens op schoot overigens, die zat op de trap met de kast op schoot.

Er werd overlegd, bekeken, gemeten, gemopperd, geopperd dat dit toch wel het stomste was wat ik sinds lange tijd heb gedaan (klopt), en uiteindelijk besloten de trapleuning los te schroeven. Aldus gedaan, het maakte niets uit.
Overleg met de nieuwe eigenaar, een drastische maatregel, we besloten een stukje van de achterkant van de kast af te zagen. Jawel...
De kast schoof iets verder, maar ging nog steeds NIET door de deur.
Ten einde raad nog maar een stukje eraf gezaagd en daar schoof hij door de deuropening heen.

2 minuten later stond hij in positie. Natuurlijk was er ook nog een bovenstuk, dat was zwaarder dan de onderkast, maar smaller, zwetend kwam ook deze vrij snel er achteraan op zijn plaats, zonder klem te zitten.

De lades werden gehaald en op hun plek in de kast geschoven.
Het hele verhaal heeft bijna 2 en een half uur geduurd en bloed en zweet gekost. Geen tranen.

Conclusie: dit was echt een eenmalige actie. Dank jullie wel buur, en dichtbije vrienden. En dank je wel nieuwe eigenaar voor de koffie en de heerlijke taart.

maandag 20 mei 2019

Je maakt het mee.

Gisteren was ik op inkoop, het begon hetzelfde als 2 weken geleden, het resultaat was beter, gelukkig maar.
Bij de eerste markt aangekomen was ik niet alleen, ik ken mijn 'concurrenten' wel, weet ook wel wie wat zoekt, van de meesten heb ik niks te vrezen, ik moet altijd wel lachen met de klokkenmannekes, die zijn er veel in België, ze vragen bij elke stand of iemand horloges en klokken bij zich heeft.
Maar goed, de concurrenten waren er. Ze kennen mij ook. Ik heb een steekwagen bij me met daarop een grote doos. Op die doos staat een afbeelding van wat er ooit in zat, een gasheater. Waar ik ook kom met doos en wagen, altijd is er wel iemand die vraagt of ik het koud heb, of ik de heater wil verkopen... altijd hoor ik wel eens het woord Chauffage.
Ik was eigenlijk wat aan de vroege kant, veel standhouders waren door de regendreiging afwezig, maar na een paar rondes begon de doos zich te vullen en kocht ik een kan, die paste er niet meer heel lekker bij, dus ik hield hem in mijn hand terwijl ik de steekwagen voor me uit duwde...
Er werd op mijn schouder getikt en ik hoorde 'Monsieur'. Ik keek om, haar kende ik. Of de kan 'a vendre'(te koop) was. Dit heb ik met haar al vaker meegemaakt bij anderen. één keer heb ik haar iets verkocht, Chrit was daar boos over, en eigenlijk terecht ook. Ik moest daaraan denken, en ook aan jullie en ik vroeg expres een hele hoge prijs. Ze droop af. De kan bleef bij mij, voor jullie.
Ik vertrok richting tweede markt, tussendoor maakte ik nog even een foto voor facebook en instagram. Ik kwam aan een klein half uurtje verderop, en kocht ik best wel wat leuke meubels. Dat gebeurt natuurlijk altijd als je alleen op inkoop bent. Alles uit de bus gehaald, opnieuw erin gepuzzeld en ik startte de motor en keerde de bus. Er kwam een man op mijn bus afrennen, zwaaiend met zijn armen. Ik dacht, dat kan betekenen dat ik iets vergeten ben... ergens tegenaan of overheen ben gereden, of hij wil me wat verkopen. Geen van dat alles bleek het geval. Ik deed het ruitje van de passagiersdeur naar beneden en hij hing half met zijn hoofd naar binnen. Hij had geen tanden en geen gebit in, hij rook niet heel fris en had een redelijk wilde blik in zijn ogen. Hij vroeg me of hij een lift kon krijgen naar een plaatsnaam die ik vergeten ben. Ik had niet zo heel veel zin om onbekende mee te nemen, zeker niet gezien de geur die hij verspreidde. 'Plotseling' bleek ik geen Frans meer te spreken. Ik wees op de tomtom en zei 'Hollandais, non Français'. Ook hij droop af, wijzend naar mijn nummerplaat hoorde ik hem nog 'Hollandais' mompelen.

Je leest het, ik maak het mee. Kleine avonturen, ik kan er vaak om grinniken.
Fijne avond!

zondag 5 mei 2019

C'est la vie.

Om 4.10 ging de wekker, ik stond een minuut later op. Chrit bleef liggen en ook de elektricien hoefde ik niet op te halen. Alleen op inkoop, een klein ritje, ik had er zin in. Wat zou de dag brengen, wie zou ik tegenkomen en wat zou ik voor mooie trouvailles vinden ging er door mijn hoofd...
Ik kleedde me aan, poetste mijn tanden, gooide wat koud water in mijn gezicht en ging naar beneden. Snel even een kop koffie, de reistas met proviand stond klaar. Nog een paar handschoenen mee, want het zou koud zijn was voorspeld.

Bij de auto de voorruit ontdooid en gestart, de navigatie ingesteld, eigenlijk totaal onnodig, want ik kom er al jaren. Ik ging op pad, er was amper verkeer en alle verkeerslichten stonden op groen. Ook de spoken van de nacht waren er niet. Dat kan ik beter even uitleggen. Dat zijn een soort spoken in je hoofd, die zijn er alleen als je in de nacht rond rijdt, ze zijn niet aardig, ze zeggen dingen als: ga toch naar huis, je vindt toch niks, als de politie je aanhoudt en ze zien je oude jas en je home-alone muts denken ze dat je een inbreker bent en dat krijg je niet uitgelegd in het Frans (grappig spook), jij ook met je winkel, je had ook een normale baan kunnen hebben.
Maar goed, vannacht waren ze er niet, het reed lekker door.

Ik was vrij vroeg op locatie, vroeger dan normaal, want het begint er altijd al op tijd, in het donker. Ik parkeerde redelijk vooraan, pakte het karretje en ging op pad.
Vreemd, de man op de hoek was er niet, hij heeft altijd dezelfde (niet zo fraaie) meubels bij zich, hij blijft proberen ze te slijten. Ik zag noch meubels, noch verkoper. Ik liep door. Er waren wel linten gespannen om hekken en stukken karton opgeplakt op poorten om plaatsen vrij te houden, maar er was niemand. Ik naderde de splitsing, daar stond iemand, het was een marktkraam, er lagen kleren op een zeil op de grond. De jongens van de scouting waren er niet om de tent voor koffie en pain-saucisse op te zetten. Ik werd niet bijna omver gereden door aanrijdende auto's.
Ik liep de heuvel op en zag een collega met haar man lopen. Ik hoefde niet door te lopen, er was niks daarachter werd mij verteld, ze vonden het ook vreemd. Ik draaide het karretje en we liepen samen naar beneden. We praatten wat over ditjes en datjes en wachtten. De omstanders vonden het ook raar, de sfeer was raar.
Uiteindelijk stopte een auto en het raampje ging open en een gesprek met een verkoper volgde, annulée was het woord wat we opvingen.
Geannuleerd, waarom? vanwege een buitje rond 14u waarschijnlijk, want ik kijk natuurlijk ook even naar de weersverwachting voor de te bezoeken locaties.

Mijn collega vervolgde haar weg, ik de mijne. Volgende markt dan maar. Half uurtje rijden. Ter plekke bleek dat die pas om 9 uur begon... het was kwart voor 7. Niemand.

Aansluitend zou ik nog wat oppikken bij een andere collega op de weg terug, ik heb maar een berichtje gestuurd dat ik een andere keer kom. Om daar om half 8 op zondag aan de deur te gaan staan, is ook niet erg collegiaal.

Dit is me nog nooit gebeurd, er zijn dagen geweest dat het matig was, maar niets, totaal helemaal niets is nog niet eerder voorgekomen. Nu hoef ik geen voorraadlijst bij te werken, niet in te boeken, niets uit te pakken, af te wassen, of schoon te maken, lijmen en/of repareren, anti-houtworm behandeling te geven, te prijzen en in de winkel te zetten. Alleen even de kilometerregistratie in te vullen.
Dat scheelt tijd, misschien heb ik wel even een momentje vrij daardoor aankomende week. Dat zou ook fijn zijn, dat is lang geleden.

Op de weg terug was de spitsstrook niet open, ik mocht met normale snelheid naar huis, ik arriveerde om 10 voor 8 op het kerkplein in Haelen.
C'est la vie, zeggen de Fransen, en zo is het maar net...

zondag 28 april 2019

Routine.

Een simpel woord voor een te doorlopen volgorde. Die hebben we nog niet. We zijn een week open en nog steeds is alles nieuw. En dat is wennen. Wennen aan 18 uur per week open in plaats van 5. Wennen aan artikelen die we eerst niet in collectie hadden. Wennen aan 2 etages winkel. Wennen aan het nieuwe kassasysteem.
Maar wennen vooral aan de ruimte. Vroeger, als een meubel verkocht werd, moest alles wat erop balanceerde, eraf en er was nergens plek om het neer te zetten.
Nu is overal plek, dat is zo'n gemak, het scheelt zoveel tijd...

Vannacht was ik op inkoop. Samen met de elektricien. Die had zich verslapen, die heb ik wakker moeten bellen, denkelijk zijn vrouw ook wakker gemaakt. We reden droog tot het eerste marktje. Daar was weinig te vinden, de 2e markt was beter, maar de weergoden begonnen tegen te werken. De paraplu werd onze bondgenoot, niettemin raakte de kar vol en moest ik met de steekwagen terug om meubels te halen.
Als laatste kwamen we bij 'het kasteel', een prachtige locatie, waarvan ik vergeten ben foto's te maken. Een carreboerderij gekruist met een kasteeltje. Ik was er lang niet meer geweest. De winkel is in een hele grote, hoge schuur, in de hoek is een soort hokje gemaakt, rondom glas en binnenin verwarming. Daarin verblijft de verkoper. Een man met hart voor de zaak, met passie voor zijn vak. Op een manier die bijna cru is. Hij is aan een rolstoel gekluisterd, ernstig ziek, met een zuurstofslangetje in zijn neus. Maar hij is er, is kundig en bepaalt de prijzen en beheert de kassa. En ik denk, zolang hij nog kan, zit hij er nog... Ik hoop hem nog eens te zien.
Ik kocht er onder andere bakvormpjes.

Thuis gekomen kreeg ik een foto van een tevreden klant, ze kocht tijdens de opening kleine bakvormpjes die als bloempotje dienen voor kleine cactussen. Zo schattig.
Dan is het afwassen van vele bakvormpjes direct een leukere bezigheid...


dinsdag 23 april 2019

Waaw.

Waaw is het juiste woord, we zijn allebei verbijsterd, verbaasd, overbluft en apetrots. Trots op onze soulstore, op ons dreamteam, op elkaar, maar vooral op de massale opkomst afgelopen weekend.

Wat waren er veel mensen, veel bekende gezichten, met tranen in mijn ogen mensen in mijn armen mogen sluiten, geknuffeld, handjes geschud. En wat zijn we verwend... Het is maar een opening van een winkeltje heel nuchter gezien, maar wat hebben jullie uitgepakt. En dan de complimenten over het resultaat van de verbouwing, de hoeveelheid spullen (3x zoveel als eerst) en dan toch de ruimte om rustig te kunnen lopen...

The day after was Chrit naar zijn 'andere baas'. Ik bleef achter in een bloemenzee, met chocolade en andere lekkere dingen ertussen. Mijn vader zei voor de grap dat hij een wijnkelder ging uitgraven... het zou niet verkeerd zijn.
Zondagavond na sluitingstijd was er een kleine surpriseparty met vrienden... Zo leuk. Je voelt dat je geliefd bent, dat wij geliefd zijn.





Het dreamteam en de buren zorgden dat jullie en wij niks tekort zijn gekomen. De druim van Haelen werd goed ontvangen (als je nog niet hier bent geweest... het is thee)
Over Haelen gesproken, zoveel bekenden uit het dorp gezien, superfijn!

Dan is dit het moment om de vaste openingstijden bekend te maken:
donderdag èn vrijdag èn zaterdag van 10 tot 16 uur.
 

Dat wil dus ook zeggen dat we nu even alle zeilen bij moeten zetten om donderdag weer een gevulde winkel te kunnen tonen. Gas erop en door.
Het gaat lukken, help is on it's way. De elektricien was net hier en tilde 2 kasten naar de begane grond, ze worden zo opgehaald.

Ik durf er nog geen garantie op te geven, maar ik verwacht... als het goed gaat, en dat hoop ik zo, dat we donderdag een grote aanvulling van woontextiel binnen hebben, veel plaids (ook nieuwe motieven) en ook weer hamamdoeken... Ik laat het jullie weten.

Lieve mensen, ik ben nog niet helemaal bij met het lezen en beantwoorden van jullie reacties en berichtjes. Maar ik wil jullie met een diepe buiging bedanken!
Super, chapeau! (ook namens Chrit)

zondag 14 april 2019

Stress.


Eerlijk is eerlijk, ik heb stress. Niet gigantisch, ik functioneer en slaap nog, maar spannend is het wel...
Ik denk dat de lange dagen in combinatie met de afgelopen 6 maanden hun tol beginnen te eisen.
Volgende week rond deze tijd zijn we over de helft van het openingsweekend. Hoe zou het zijn? Vindt iedereen het mooi? Ik heb laatst gedroomd over de opening. Ik was op de eerste etage, jullie waren er ook... De muziek veranderde ineens en plotseling ging iedereen in polonaise achter elkaar aan, de voorste zwaaide de maat met in elke hand een grote bandenkan.

Dat zal wel niet gebeuren, maar mijn onderbewuste is er in elk geval mee bezig...
Maar ik weet ook, dat we bijna klaar zijn, echt heel erg bijna. Dat het 99% af is. Dat we eigenlijk zo open zouden kunnen.
Afgelopen week heeft een lieve collega me geholpen, een hele dag was ze hier... en het fijne is, ze komt donderdag weer samen om de laatste puntjes op de spreekwoordelijke i te zetten. Daar word je toch blij van!
Verder hebben we gisteren de doeken aan de voorzijde geplaatst, die dienen onder andere als zonwering. Fijn dat het even ging sneeuwen tijdens het plaatsen. Schoonmoeder is alweer komen schoonmaken, zittend op de knieën de vloer schoongeschuurd van strepen plaksel, geweldig! Ondertussen werd er een heel modern apparaat geplaatst wat camerabeelden opneemt. Een heel fancy en kostbaar apparaat, ergens uit het zicht weggewerkt...
De schilder rende ook nog even met kwast door de tent, ook dat is weer klaar... Onverwacht kwamen al 2 grote kaartenmolens binnen, ik laat ze jullie binnenkort zien... Ik vind ze geweldig!


Komende week is zo'n onbestemde week, alles in en rond de toonbank wordt in orde gebracht, nieuw kassasysteem en pin worden getest. Vloeipapier en pakpapier wordt klaar gelegd.
Donderdag haal ik verse planten, zowel kamerplanten als tuinplanten. Levende wezens die de sfeer versterken waar wij zo van houden. Vrijdag zetten we nog een tent neer, waar jullie even op adem kunnen komen en een lekker kopje thee kunnen drinken.
De weersvoorspelling is fantastisch... Ik zeg gewoon: TOT VOLGENDE WEEK!


zondag 7 april 2019

Geen weg meer terug.

Het hoge woord is eruit, we openen in het paasweekend, zaterdag, zondag en maandag zijn we open van 11-17 uur. We gaan het redden, hoe dan ook.

Het inrichten vordert in volle vaart. Chrit had afgelopen week vakantie. Eigenlijk kan ik beter zeggen dat hij niet bij zijn reguliere baan heeft gewerkt. Ik zag hem geregeld voorbij komen, slepend met meubels en dozen. Nu klinkt het alsof ik alleen maar op een stoel zit en niks doe, maar ik sta dan ergens op een ladder ervoor te zorgen dat lampen branden... Dat soort dingen, ieder zijn taak.

Mijn schoonouders kwamen nog eens te hulp, mijn schoonmoeder ging verder met de tape van de ruiten te verwijderen, mijn schoonvader verwijderde gras en onkruid uit de achtertuin. Mijn vader kwam daarna weer planten brengen die de grond in gingen. De schilder zette de etalagekozijnen in de grondverf.
Gisteren is het frame tegen de voorgevel gemonteerd en hebben we nog een extra trapleuning naar de eerste etage gemaakt. We hebben een kleine etalage ingericht, de rest is nog afgeschermd...



Vanmorgen ging de wekker heel vroeg en we gingen op pad. Frans praten lukte nog prima en we vonden weer leuke spullen voor de winkel. Niet dat we die nodig hebben, want wat we hebben past nu al niet in het gebouw, dat toch 4x zo groot is... Een beetje voorraad is niet weg zullen we maar zeggen.


Ik krijg geregeld de vraag of we meer open gaan als op de vorige locatie. Jazeker is het antwoord. Het plan is donderdag, vrijdag en zaterdag. De tijden staan nog ter discussie...

Komende week gaat Chrit weer naar 'de baas' en ik ga hier afronden, afwerken en afstylen. Af is af zullen we maar zeggen.
Ik zal gaandeweg ook wat meer van de winkel onthullen, ik weet dat jullie staan te popelen...
Reserveren en prijsopgaves geven voor de opening kan ik helaas niet doen, daarvoor hoop ik op jullie begrip.

Het wordt waaw! Je weet niet wat je ziet!

zondag 31 maart 2019

Een half jaar.

Een half jaar is om, het is omgevlogen, eigenlijk hebben we een half jaar continu gewerkt. Het lijf geeft dat ook wel aan, maar het is niet erg. Want het is een half jaar van iets moois maken, een toekomst bouwen. Als ik voor mezelf spreek, ik ben hier echt op mijn plek, echt gelukkig. Blij met de ruimte die zoveel lucht geeft.

Laat ik vandaag beginnen met een rectificatie. Een ernstig klinkend woord voor een vergissing... Vorige week schreef ik over ons nieuwe concept, de conceptstore. Die benaming is niet juist. We gaan een stapje verder: SOULSTORE!
Ik denk dat ik het niet beter kan uitleggen als in dit artikel

Dat rechtgezet hebbende, afgelopen week:

Een week waarin:
- de winkel steeds meer vorm begint te krijgen en er een logische looproute ontstaat

- doordat ik vrijdag net voor etenstijd besloot om de grootste en zwaarste kast te gaan verplaatsen
- die nu op een plek staat, waar het lijkt of hij ervoor gemaakt is

- er tientallen meubels, kasten, kisten, kratten schoongemaakt en hersteld werden in een rap tempo

- er ook een spijker eigenwijs in mijn handpalm getackerd ging, ipv in het hout
- de loodsen leger beginnen te raken en ook mijn oude slaapkamer in mijn ouderlijk huis (mam is blij)

- kasten die naar boven waren gesleept toch weer naar beneden moesten, en omgekeerd
- alle gaten van 60 jaar uithangborden en lichtbakken aan de voorgevel dichtgemaakt werden
- de thee geleverd werd, waardoor het hele huis nu heerlijk ruikt naar verse theesoorten
- er ook de speciaal voor ons samengestelde thee bij zit

- mijn schoonvader alle planken voor de plantenkarren heeft geschuurd
- mijn schoonmoeder niet blij was met alle plakband op de (nieuwe) ruiten, van de banner die steeds naar beneden viel (sorry)
- de beletteraar is geweest en aan de slag is gegaan met ons plan
- ik weer een leuke zending mainzels kon kopen

- er weer tientallen dozen servies zijn afgewassen (thanx Rob)


En voor komende week: Chrit heeft vrij, dus we gaan meters maken samen. De laatste bestellingen gaan de deur uit en we moeten nog op 2 adressen artikelen ophalen.
Langzaam komt het moment dichterbij... Ons weerzien, jullie en wij.

zondag 24 maart 2019

Conceptstore.

Het hoeft maar een naam te hebben, we waren een brocanterie en worden een conceptstore. Een marketingterm die voor meerdere uitleg vatbaar is.
Laat ik jullie direct gerust stellen, brocante blijft de hoofdzaak, of het nu boudoir, stoer, industrieel, frivool, voor binnen of voor buiten is. Wetende dat er ooit een grote winkel aan zou komen, heb ik al 3 jaar van elke inkooprit wat moois achtergehouden. Een hoeveelheid die de loods bijna uit elkaar liet klappen. Voor onze eigen nieuwe woning hebben we ook veel spul opzij gezet destijds, het past niet allemaal, en ook voor sommige brocantes die meeverhuisden, is nu geen geschikte plek te vinden. Dat komt allemaal in de winkel. Het is VEEL.


Maar er komt meer...

- woontextiel: onder andere kussens en plaids met de mooiste motieven en decors, goede degelijke kwaliteit en superstrakke prijzen.

- kaarten: wenskaarten en postkaarten, anders dan anders, verre van standaard.

- kaarsen: een kaarsje brengt altijd gezelligheid, wij krijgen ze in alle geuren en kleuren.

- thee: niks lekkerders dan een kopje thee op zijn tijd. Onze (hof)leverancier brengt ons 18 verschillende smaken.

- snoep: iedereen houdt wel een lekker snoepje op zijn tijd, bij ons vind je lekkere ouderwetse varianten.

- diverse gebruiksartikelen voor in huis met een mooie basic uitstraling, simpel, puur en betaalbaar.

en natuurlijk...

- planten: die waren jullie al van ons gewend voor in de tuin, er komt ook een selectie met leuke hippe kamerplanten bij.

We hebben alles geselecteerd op dat het een goede aanvulling biedt op het brocante assortiment. Dat was ook de reden dat we afgelopen vrijdag het halve land door gereisd zijn om keuzes te maken. En dat er vertegenwoordigers zijn langs geweest. Een hele nieuwe tak van sport, maar zo leuk om te doen, zo hartelijk ontvangen overal.

Laat jullie verrassen, gegarandeerd zijn jullie net zo enthousiast als wij.

Dan nog even kort de voortgang van afgelopen week. Het was een zware week, fysiek zwaar werk, heel veel schoonmaakwerk, er gebeurde veel, er ging heel veel goed, er ging veel heel snel en er zaten wat dingen tegen (en dan is een raamposter die naar beneden blijft komen echt maar een heel klein dingetje...)
Er kwam steeds hulp uit onverwachte hoek, bezoekjes op het juiste moment... het moest zo zijn.

De contouren zijn zichtbaar in de winkel nu. Het grove geschut staat op zijn plek zogezegd.
We bikkelen weer voort.
En de datum? Nog even geduld, ik weet het, ik terg jullie tot het uiterste. Ik doe het niet expres en geloof me, ik mis jullie ook!!!




zondag 17 maart 2019

Hatsikidee.

Hoe is het mogelijk, hij was er vandaag voor het laatst. Of ja, niet dat hij nooit meer terug komt, maar onze elektricien, hij kwam in elk blog wel ergens voor, heeft zijn werk af. Hij is niet langzaam, zeker niet, maar het was een enorme berg werk. En die berg is nu voltooid... Het is een voordeel dat het onze oude buurman van de Napoleonsweg is, ik ken hem door een door, weet hoe hij zijn koffie het liefst drinkt. Ken zijn gewoontes en weet dat hij extra zijn best doet als je hem tussen de middag een frikandel XL speciaal haalt...
Dank je wel Guus! Topwerk!


Verder was het een gevarieerde week, er werd gepoetst, opgeruimd, gemonteerd, aangesloten, afgewerkt, geolied, gegrond, geverfd. Soms ook even gelummeld, gezanikt, gezeurd (over het weer) en koffie gedronken.
De vaste winkelverlichting is aangesloten, evenals de etalageverlichting. De ramen zijn allemaal afgeplakt, je kunt amper wat zien... en dat is ook de bedoeling. Wij kunnen niet naar buiten kijken, voordeel is dat we de regen ook amper gezien of beleefd hebben.
Er zijn weer kasten bijgekomen, hele mooie grote kasten en er staan mainzels in de vitrine, gewoon om even te kijken hoe het staat.



In de tuin bloeit een grote boom. Dat heeft niks met de verbouwing te maken, maar wilde ik toch even met jullie delen :-)

Komende week klussen we gewoon weer door. En vrijdag gaan we iets doen waar ik nog op terug kom. Het is spannend, het wordt leuk. Wij hebben daar erg veel zin in. De leuke fase begint. De stoffige fase is voorbij. Heerlijk!

Fijne zondagavond!
PS: wij vinden het echt heel erg tof dat jullie onze verhalen lezen, liken en voorzien van leuk commentaar. Thanx daarvoor!

zondag 10 maart 2019

Code geel.

Of het handig was, ik weet het niet... We kregen een berichtje dat de lang verwachte kozijnen binnen waren en we haalden ze snel naar hier. Er zijn er 3 voor het magazijn, die kunnen wachten, eentje voor de winkel boven, die moest erin. Vanmorgen sloopte ik het oude kozijn eruit, een beetje regen, moest kunnen. Om 13 u kwam de versterking en er werd gemeten, moeilijk gekeken en gekapt en gesloopt. Een tijdje later was het moment dat het kozijn geplaatst ging worden. Intussen was ook de code geel van kracht. Het waaide flink en dapper werd de ladder beklommen. Een half uurtje later was de klus geklaard en zit er een goed geïsoleerd supermooi kozijn in. Ik volg amper nieuws en ook geen weer, kijk meestal een keer naar boven en geloof het wel. Ik hoor nu van windkracht 9, het treinverkeer lag plat en toverland en het outletcentre waren ontruimd... dus... of dat handig was, ik weet het niet...


Ik heb alleen maar gerend afgelopen week, nog niet eens de tijd om wat te delen met jullie. Buiten dit kozijn hebben we nu ultradik, superisolerend, gelaagd, gehard superglas in de etalageruiten (jullie weten wel, die wat gesloopt waren door een zeker iemand). Ruiten van 150 kilo per stuk, dus wil je een ramkraak plegen, kies even een ander pand, dit kost je je auto...
Daarnaast zijn er 2 nieuwe meterkasten, superstrak gemaakt, veilig en van nu. Bijkomend voordeel is dat de geluidsinstallatie in de winkel het nu doet, en dat was echt een moment dat een dansje gemaakt werd. Daar is een filmpje van, maar dat zal ik maar niet met jullie delen.

De loodgieter maakte een fijne buitenkraan en sloot de antieke wasbak op het strakke onderstel aan. Ook dat is weer klaar.
Op de slaapkamers boven hebben we jaloezieën opgehangen.
Chrit heeft geverfd en geolied dat het een lieve lust is. Op zijn werk (wat hij tussendoor ook nog doet) hebben ze gevraagd of hij gevochten had. Blijkbaar is dat de uitstraling van zijn handen momenteel.

Tussendoor hebben we ook nog een buslading gave brocante gehaald uit de 'winkel die nooit open is geweest'. Er komt er nog eentje.

Al met al zit er dus een behoorlijke vaart in het geheel. Komende week komt er 2 dagen een delegatie uit het zuiden om schoon te maken. Er staan stiekem toch al grote kasten in de winkel her en der. We gaan de winkelruiten afplakken komende week, helemaal dicht, want het moet natuurlijk wel een verrassing blijven bij de opening. Daarvan kan ik wel al zeggen dat die niet in maart zal zijn. Onze loods zit bomvol met supermooie brocante, maar die is allemaal nog dans-sun-jus, wat een prachtige Franse vertaling is van stoffig, plakkerig en gewoonweg vies. Daar moeten nog wat uren aan besteed worden.

Ik wens jullie allemaal een fijne zondagavond. Mijn blog is getypt, dat was mijn laatste klus van vandaag :-)