maandag 30 november 2020

Even bijpraten.

Jullie belangstelling is hartverwarmend, ik krijg vaak de vraag hoe het met me gaat. Mijn antwoord: Het gaat redelijk, op en af. In eerste instantie dacht ik dat het meeviel, maar ik merk dat ik minder energie heb en ook vaker kortademig ben. De ene dag gaat beter dan de andere. Af en toe tussendoor rusten als een oude opa, en dan weer door. Op de zaterdagen gaat dat niet, dan wil ik in de winkel staan, momenteel is dat topsport, maar ik wil er persé bij zijn. En aangezien het lekker druk is de laatste tijd, is het ook nodig dat ik erbij ben.

Over drukte gesproken, mocht je op een rustiger tijdstip willen komen op zaterdag, dan is 10 uur een geschikte tijd, of in de middag tussen half 1 en half 2.

Maar, wat gelukkig meer mensen doen, die sturen mij een berichtje via facebook of instagram, of een appje, of een mailtje om een afspraak te maken buiten de zaterdag om. En dat is ideaal om in alle rust te kunnen shoppen hier... Of ze vragen om iets klaar te zetten en pikken het op een tijdstip op dat het hen uitkomt. Het kan en mag allemaal. Voel je niet bezwaard, ik help je graag.

Want het is de week voor het sinterklaasfeest... Stel je zoekt nog een grote badeend op wielen, een olifant met beweegbare slurf, een beer met een paspoort... Wij hebben ze.




Dan iets waar we superblij mee zijn, en wat zeker het vermelden waard is, is dat afgelopen zaterdag om 8 uur in de morgen de stratenmakers hier waren. We hebben een compleet nieuw terras, alle oude tegels zijn verwijderd en vervangen door nieuwe (gave) exemplaren.

Absoluut top opgelost door Redsun, Veti Heythuysen en Seerden bestratingen. Chapeau!



En dan nòg iets waar we erg happy mee zijn, en dat is een initiatief van dorpsraad Haelen, die hebben een sponsoractie gehouden voor mooie lichtelementen in het dorp, we hebben samen met vele particulieren en ondernemers een bijdrage geleverd en het resultaat is heel fraai. Samen sta je sterker, dat zie je maar weer!



maandag 12 oktober 2020

Troost.

Soms zit het niet mee, dat kun je wel eens hebben. 

De huidige situatie is balen, maar in onze branche is het nog lang zo erg niet als in bijvoorbeeld de horeca of de evenementensector. 

Maar ja, ook onze evenementen, Winter Wonderland samen met Brocante Marie Angelie en de grote kerstmarkt op het Raadhuisplein met alle lokale ondernemers gaan beide niet door. Het is niet anders, het is de enige verantwoorde keuze, het laatste wat we willen is iemand's gezondheid in gevaar brengen.

Hier thuis zit het ook even niet mee, vorige week is het terras gelegd en tijdens het leggen bleken er mankementen aan de randen van de tegels te zitten. De stratenmakers hebben hun uiterste best gedaan om er een passend totaal van in elkaar te puzzelen. Einde van de dag hadden we een terras, geen zand meer. Helemaal blij... 



Tot de dag erna, tijdens het vegen, ik een barst zag in een tegel. Na wat verder vegen baalde ik als een stekker, het bleken er tientallen te zijn. De stratenmakers hebben dit niet gezien omdat de tegels nat waren tijdens het leggen, ze hebben zelfs in de regen doorgewerkt, maar als de tegels opdrogen zie je de scheuren. Fabrieksfoutje waarschijnlijk.

Vandaag is de steenhandel met de fabrikant hier geweest. Het wordt netjes opgelost, daar heb ik alle vertrouwen in. Maar het moet er allemaal uit, compleet opnieuw. Weer gedoe, weer zand, weer stof. Balen.

Het geeft allemaal zo'n mèh gevoel... Een keer flink zuchten en dan maar door.

Vanmorgen een bestelling voor plaids geplaatst, blijkt de helft niet meer leverbaar... Mèh... 

Een plaid is natuurlijk de ultieme vorm van troost, op de bank, huispak aan, plaid erover, kopje thee erbij, of een borrel. Iets leuks op TV of fijne muziek. Ja, dat troost wel.

Of een leuk gesprek, of een complimentje. Zaterdag was een mevrouw in de winkel en die vertelde dat haar huis veel gezelliger was geworden sinds ze hier leuke dingen heeft gekocht. Dat is toch heerlijk en hartverwarmend. Zonder dat ze het zo bedoeld heeft, toch een beetje troost. 

Een verhaal als dit schrijf ik meestal een paar uur voor ik het plaats, lees het voor aan Chrit, die altijd kritisch is. Dit verhaal heb ik vanmiddag geschreven. Ik had al een stoofpotje op het vuur staan. Nu, nadat het lekker gesmaakt heeft, hebben we samen nog een aanhangertje bloemenzand in de bloembakken gedaan en is het klaar voor vandaag. Een heet bad wacht op mij... Genoeg troost voor dit moment...


maandag 21 september 2020

Stap voor stap.

Beloofd is beloofd, het eindresultaat van de trap. Het is een joekel van een trap geworden, 240 cm breed en hij overbrugt een hoogteverschil van bijna 2 meter. Hij loopt echt heerlijk, alle 10 de treden.

Door al ons gegraaf zit het terras onder het peil van de werkplaats en ook van de buren. We kijken al het ware tegen funderingen aan en dat is niet zo fraai, dus de metselaars hebben direct bloembakken gemaakt. Als je straks (ik droom ervan) aan de tuintafel zit en je kijkt rondom dan zit je als het ware tussen het groen op ooghoogte.




Vorige keer schreef ik dat als metselaar en voeger geweest waren, het klaar zou zijn... Ik was een paar details vergeten... Er is ook een loodgieter nodig, om de afwatering aan te sluiten op het inmiddels verlaagde riool. Om de in de bloembakken ingebouwde lampen aan te sluiten is de elektricien opgeroepen. De dag erna komt de schilder, want we willen wat muren verven om meer rust en eenheid te brengen in het geheel. 

En dan kijk je naar de te verven muur... en dan loopt daar een hele lelijke strook dakbedekking door een voeg en steken er stukken hout uit de muur. In de jaren 70 is er een etage op de onderbouw gezet (wat nu de bovenwinkel is) en dat is niet zo heel fraai afgewerkt in die tijd. Dus de boorhamer maar weer eens uit zijn koffer gehaald en een gedeelte van de voegen, dakleer en hout verwijderd. Vervolgens nieuwe stukken steen in de gaten gezet en gisteren alles netjes gevoegd. Als je niet beter zou weten, zou je denken dat het altijd zo geweest is, ben er trots op!


Gisteren was wel een fijne dag, heerlijk weer, en dan is het echt geen straf om buiten bezig te zijn, ik was aan het voegen, en pap en Chrit waren een onder het zand verborgen boomstam / boomstronk aan het verwijderen. Ooit was het een kersenboom van formaat met een stamdoorsnede van een kleine meter (dit is niet de boomstam waar ik eerder over sprak, dat is maar een 'kleintje' in vergelijking met deze). Alle respect voor pap in deze, hij is geen 18 meer en hij 'krijgt' vrijdag een nieuwe heup, maar dit moest en zou af voor die tijd...

En aansluitend nog even het stuk boven aan de trap in recordtempo opnieuw bestraat, zodat het gat tussen trap en tuinpad ook weer dicht is.




Zojuist nog even contact gehad met onze stratenmaker, over het benodigde vulzand. De bestrating is besteld en komt binnenkort. Dan nog een paar aanhangers zand (weer ander zand) om het gat van de verwijderde boomstronk en de bloembakken te vullen en dan is het echt af... Dan mag er een tuintafel neergezet worden en kan er beplanting in de bakken op de helling. Ik kan niet wachten :-) 


woensdag 2 september 2020

Gas erop.



Wat was het druk zaterdag in de winkel, wat was het gezellig! Heel erg leuk om veel bekende gezichten te zien, en ook veel nieuwe gezichten. Het is fijn om weer open te zijn, bezig te zijn.

We werden verrast met een beker, een grapje van lieve klanten, maar toch wel heel erg leuk om die te ontvangen :-)



Alhoewel we in de vakantie niet stil hebben gezeten. Of ja... ik moet eerlijk zijn, ik heb wel een tijdje stil gezeten, mijn rug wilde niet meer, dus die 10 kuubs container heeft Chrit voornamelijk gevuld met zand, met wat hulp van de buurman. Dat zand is weg... en komt nooit meer terug.


Veel mensen denken dat wij altijd aan het werk zijn. Dat is niet zo hoor. Er is echt wel tijd voor leuke dingen (alsof werken niet leuk kan zijn), zo zijn we een dag op pad geweest om tuininspiratie op te doen en hebben we weinig zelf in de keuken gestaan en zijn we geregeld gaan uit eten of lunchen. Ook een dagje Efteling stond op de planning, altijd leuk!


Vandaag was een kleine mijlpaal. Het beton was droog en vandaag begonnen vader en zoon metselaar met hun werkzaamheden. Vanaf januari kijken we vanuit de woonkamer op een bouwput. De oude tuintrap ligt al een tijdje op de stort en we moesten of via een ladder, of via de buren naar het 2 meter hoger gelegen deel van de tuin, waar onder andere de kippen wonen. Gedoe.

Zoals bouwvakkers doen, vandaag ook weer in alle vroegte begonnen, de bouwradio aan en na een uurtje kwam er weer een vrachtwagen. Dit keer met betonblokken, zand en cement. Die betonblokken zijn overigens al bijna op. 

Maar... eind van de dag is er de vorm van een trap te zien. Met een breedte gelijk aan een schuifpui, helemaal super.



Eind volgende week komt de voeger en dan... geloof het of niet, komt er weer een wagen zand... want er moet weer ander zand in voor de stratenmaker.


Hoe dan ook, we naderen het eindpunt (van deze fase) :-) Blij. Dit was een heftig, zwaar en ook erg prijzig deel van de verbouwing.


Zo, jullie zijn weer bijgepraat... Als de trap helemaal klaar is, zal ik jullie met alles trots het eindresultaat laten zien...


zondag 19 juli 2020

Doorpakken.

Vorige week vertelde ik jullie van mijn rug en aanverwante perikelen. Wat een berg reacties heb ik gekregen. Online, maar ook in het dorp. Dank jullie wel daarvoor!
De huidige stand van zaken is dat het heel erg redelijke gaat, durf het woord goed nog niet te gebruiken, dat is de goden verzoeken...
Ik ben in de scan geweest en daar zijn wat dingetjes naar voren gekomen die gelukkig allemaal op te lossen zijn. Verder ben ik wel voorzichtig, maar probeer voldoende te bewegen. Pijnstillers zijn slechts nog incidenteel nodig. De wandelstok van oma hangt aan de kapstok en ik loop weer 'normaal' in plaats van voetje voor voetje.
Gisteren in de winkel ging het goed, het kost wel meer energie dan normaal, maar dat is niet erg. Aansluitend gewoon even een uurtje plat gaan liggen en dan is dat ook opgelost.

Met momenten denk ik na over hoe verder om te gaan met de winkel op 2 etages. Collega's die een soortgelijke situatie hebben, hebben of een goederenlift, of een takel om het hoogteverschil te overbruggen. In ons geval zitten beide etages niet boven elkaar, dat maakt het niet zo eenvoudig op te lossen.
Het restaureren van meubels geeft mij wel veel voldoening, maar dan maakt het me niet zo veel uit of ik een grote of een kleine deur weer draaiend krijg, en of ik een nieuwe sleutel voor een grote of een kleine lade vijl zodat het slot weer werkt.
Samengevat, de raderen draaien, we zoeken naar mogelijkheden.

Wij waren van plan om de hele zomer door te werken. Maar het recente gebeuren maakt toch ik daar nu anders over denk. Chrit heeft zijn vakantiedagen ingepland op zijn werk en in die periode ga ik ook even de deur sluiten. Dat geeft het ons ook de gelegenheid om op pad te gaan want we merken dat de voorraad wat aan het krimpen is en dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Kortom: zaterdag 15 augustus en zaterdag 22 augustus is de winkel gesloten :-)

Fijne zondag allemaal!
sfeerplaatje van de bovenwinkel

maandag 13 juli 2020

Kind van de rekening.

Het ging al te lang te goed. Bijna 2 jaar om precies te zijn. 2 jaren dat mijn krakkemikkige lichaam het volgehouden heeft. Af en toe een pijntje
hier en daar. Een brace om mijn rechterknie en doorlopen.
2 jaar van dubbele diensten, verbouwen, maar ook een winkel draaiende houden. Elke week meubels de trap op en de trap af, zware dozen vol servies sjouwen. Elke week 1 dag meerdere groothandels bezoeken, duizenden vierkante meters aflopen met een kar achter je aan slepend.
Dit jaar door het coronavirus amper in het buitenland vele kilometers gelopen en gesleept, maar wel nog her en der bij een inboedel spullen gekocht en naar huis meegebracht, bus in, bus uit, opslag in, opslag uit.

Tot afgelopen zaterdag, een kastje naar beneden van de trap af, samen met Chrit. Ik draai er mijn hand niet voor om. De trap is breed en het kastje is klein. Mijn rug begon te protesteren. Een beetje eerst. Beetje pijn, dat kan ik hebben. Het werd erger, zo stijf als een plank.

Paracetamolletje dan maar. Weinig resultaat, steeds meer pijn.
Zitten ging niet meer, staan nog alleen op mijn rechterbeen, liggen alleen plat.
We gingen de nacht in, zelfs stil liggen was al erg pijnlijk.

Gisteren zouden we wat leuks gaan doen samen, er waren geen werkzaamheden die persé moesten, dus we hadden ons voorgenomen een dagje weg te gaan.

Het werd echter een telefoontje naar de huisartsenpost en Chrit kon op pad voor zwaardere pijnstillers. Dag dagje weg...
Noem het spit, noem het acute hernia, ik noem het heel pijnlijk.


Chrit en ik hebben het er vaker over en we waren ons er ook absoluut van bewust toen we dit pand kochten. Een winkel op 2 verdiepingen is niet ideaal, niet om alles in de gaten te kunnen houden, maar zeker ook niet omdat er continu zware dingen naar boven en dan toch ook weer naar beneden moeten. Ik ben er geen voorstander van om boven te kleine spulletjes neer te zetten ivm diefstal, en wat je in een vitrine plaatst, verkoopt bijna niet... Ik wil ook niet dat de bovenverdieping de uitstraling krijgt van een kijkshop.
Een (goederen)lift was in eerste instantie gepland, maar blijkt bijna niet te realiseren en is bovendien erg kostbaar.
Het zijn van die dingen waar je gaandeweg tegenaan loopt, die dan weer een leuke uitdaging zijn. Wat we in elk geval niet meer gaan doen is zware/grote meubels inkopen en die de komende 30 jaar versjouwen. Dan had ik beter een verhuisbedrijf kunnen beginnen en dat was niet zo mijn bedoeling... en van mijn lichaam al zeker niet :-)

Vandaag gaat het al stukken beter, ik kan weer zonder de wandelstok van mijn oma zaliger lopen en ik heb al wat dingetjes kunnen regelen. De winkel is zaterdag gewoon open, geen zorgen...

Maar mijn lichaam heeft mij gewaarschuwd en nu tel ik voor 2, dus ik zal maar voorzichtiger zijn :-)

zondag 21 juni 2020

Het ging vanzelf.

Na een drukke week waarin de puien geplaatst werden en daarna de woning geheel moest worden ontdaan van stof werd ik donderdagmorgen gebeld door een collega.
Kom eens kijken, ik heb een partijtje gekocht, misschien zit er iets voor jou bij. Dan is mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en zit ik een paar minuten later al in de auto.

Ik kom op locatie aan, groot gebouw en veel dozen. HEEL veel dozen. Grote dozen.
En toen ging het eigenlijk vanzelf. De dozen zaten ineens in mijn auto. Er was geen ontkomen aan. En mijn collega maar lachen. Ik reed grinnikend naar huis terug.

Jullie zullen je inmiddels wel afvragen wat in die dozen zat...
Nou, ik heb iets met poppetjes/beeldjes/knuffels. Van kind af aan al. Het verklaart misschien ook de grote hoeveelheid Mainzelmännchen in de winkel. Of de tic voor heiligenbeelden.

In de dozen zitten: supergrote knuffeldieren. Chrit kwam thuis die dag... en zei na een diepe zucht: 'dit is zo jouw ding'.
Ik word er ook helemaal happy van als ik een supergrote badeend op wieltjes zie, zacht en fluffy, met de naam Nelli. Of een olifant waar een kindje met gemak op kan zitten, met een touwtje in zijn nek, en als je daaraan trekt, dat zijn slurf beweegt...

Het is allemaal hagelnieuw, superschoon en netjes, kwaliteitsspul, handgemaakt in Duitsland.
En wat ook bij mij hoort (jongen van de handel), is dat ik het leuk vind als ik dit spul voor hele scherpe prijzen kan aanbieden. Gewoon omdat ik er lol aan heb. Ik blij, jullie blij.

Naast de olifant en grote Nelli zijn er nog kleinere Nelli's (ook met wieltjes), mini Nelli's en een heel nest muizen die luisteren naar de naam Sepp.

Misschien is het een knipoog naar de tijd van vroeger, toen ik als kleine jongen in dit pand de trap op rende, naar de speelgoedafdeling op de eerste etage... Vol met spellen, Lego, Playmobile en.... knuffels. Even terug naar de tijd van Roos.

PS: geen zorgen, dit was gewoon voor de fun, als ze op zijn, zijn ze op... en ga ik niet verder als speelgoedwinkel...

De olifant is 48 cm hoog, heeft een koordje in zijn nek, als je daaraan trekt, gaat zijn slurf op en neer. Er zit een stevig frame in, een kind kan er met gemak op zitten. Hij kost €29,50.

Eend Nelli is 70 cm hoog, op wieltjes. Ze kost €39,50
Beide zijn ruim op voorraad ;-)

zondag 31 mei 2020

Kermis.

Normaal gesproken zou de winkel dit weekend dicht zijn geweest, niet te bereiken door de botsauto's voor de deur. Nu is het stil op het kerkplein. Geen geroezemoes van mensen, van opgelaten kinderen. Geen geluiden van de kermis. Geen 'koop uw kaartjes bij de kassa', niet de sirene van de boksbal.
Wel corona, geen kermis. Dus de winkel was gisteren gewoon open en het was druk. Het bericht van de opruiming van de kwekerij wat ik afgelopen maandag postte, miste zijn doel niet. We zijn blij dat we zoveel mensen gelukkig hebben kunnen maken. We hebben er lijstjes van bij moeten houden wie wat kwam ophalen. Mam was telefonisch secretaresse gisteren en moest pap de extra bestellingen doorgeven, die hij dan weer snel kwam brengen. Ze vonden het geweldig. Of hij gaat minderen met kweken weet ik niet, hij vindt het leuk... het is ook niet dat de kwekerij nu leeg is, verre van...

Vandaag was hier weer klusdag. Ik kon het dak op, van het nieuwe kippenhok / oude tuinhuisje. De oude dakpannen had ik een tijdje geleden opgehaald en Chrit heeft ze schoongemaakt. Ze hebben bij de vorige eigenaar onder eikenbomen opgeslagen gelegen. Dus... eikenboom - processierups - haartjes (van vorig jaar) - JEUK
Chrit heeft uitslag... maar ik heb goede zalf.

Nu liggen ze op het dak, het ziet echt heel erg sjiek uit. Het is nog niet helemaal af, en het moge bekend zijn dat afwerking het langste duurt, maar dat komt ook wel weer goed. Dan moet er ook nog een interieur in gebouwd worden voor de kippetjes en dan kunnen ze 'verhuizen'. Het zal nog wel een paar weken duren, ik werk natuurlijk tussendoor ook nog in de winkel.



Morgen zijn we open, gewoon extra. Vast wel met spierpijn van het 'daklopen'. En de dag sluiten we af op het terras aan de overkant dat weer open mag, samen met de vrienden van Brocante Marie Angelie.
Genieten.

Fijne pinksterdagen!

PS: foto 4 kwam vandaag voorbij op de facebookgroep oud leudal, ook een stil kerkplein met 'onze' winkel in de hoek... maar dan in 1957/1958
Te leuk om niet te delen ;-)

zondag 17 mei 2020

Recycling.





Het is een beetje een zoekplaatje met 10 verschillen op de eerste 2 foto's... Maar jullie zien het al, het tuinhuisje is weg. Het lelijke blauw-gele gevaarte dat op de meest ongelukkige plek in de tuin stond, staat daar niet meer. 
Het werd betiteld als rot / afgeschreven / versleten, maar iets in mij zag er toch nog een mooi nieuw kippenhok in. Het is toch een vorm van restaureren / hergebruiken / recyclen. Het zit in me, of het nu oude meubels of andere voorwerpen zijn, of in dit geval een tuinhuisje.

Een tijdje geleden konden we ergens een partijtje klinkers afhalen, die heeft de stratenmaker tot een mooi stoepje gelegd, de stoepbandjes komen uit de tuin van mijn ouders. Vandaag hebben we het tuinhuis afgebroken. Toegegeven de dakbedekking was rot, de dakplaten zijn rot. Maar de rest kan nog best een ronde mee. Een paar plekjes bijwerken, schuren (dat heeft Chrit gedaan) en dan weer strak in de lak.


Persoonlijk ben ik niet zo van dakleer of bitumen, dan vind ik oude dakpannen toch sfeervoller. Ergens in de loods zwierf nog een oud gietijzeren dakraam rond, die kan er dan ook in, is die ook direct 'opgeruimd'.

De ramen heb ik helemaal uit elkaar gehaald, glas eruit, geschuurd en weer netjes in elkaar gelijmd en afgekit. Klaar voor een nieuwe laag lak erop, dat mag Chrit doen. 

Het was heerlijk vandaag om buiten te werken, de kippen liepen los door de tuin, af en toe bezoek van een roodborstje en muziek van Engelbert op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer...

Achter het tuinhuisje stond ooit een boom. Een grote boom. Een ons onbekende boom, voor onze komst ooit afgezaagd. Nu staat er een stronk van een kleine meter doorsnede. Die moet weg. Laten we het een uitdaging noemen.
Wordt vervolgd :-) 

zondag 19 april 2020

Een merkwaardig voorval.

Normaal gezien plaats ik een blog over wat leuks wat we beleefd hebben, of een update over de verbouwing.

Vandaag kom ik jullie waarschuwen, want ik heb iets meegemaakt wat op zijn minst merkwaardig is...

Er staan wat meubels op marktplaats te koop, ik kreeg een whatsapp dat er interesse was in een kast. Op zich al opmerkelijk dat dit via whatsapp ging en niet via de berichten functie van Marktplaats.
Er werd gevraagd wanneer ik beschikbaar was, geen vragen over de kast of maten, de staat of verzoeken om foto's.
We spraken vanmorgen af om 11 uur.
Een private shopping momentje, dus kachel aan, muziekje erbij, lampen aan, alles even netjes.

Jullie raden het al, om 11 uur, niemand. Een kwartier later, nog niemand.
Dus ik stuur een appje dat ik mijn werkzaamheden ga vervolgen en als ze me nodig heeft, ze maar moet bellen. Dat het een vrouw betreft maak ik op uit de naam Barbera, en dat zal wel 1 van de 2 zijn op de whatsapp profielfoto.
Kachel uit, lampen uit, muziek uit.

Halverwege de middag een appje, sorry, mijn telefoon deed het niet, kan ik vandaag nog komen.
Ik gebeld, geen gehoor. Dan maar een whatsapp gestuurd.
Mijn antwoord, ja, dat kan, hoe laat?
Om 18.30 afgesproken.

In de tussentijd ontving ik 2x een SMS van whatsapp, met een verificatiecode. Vreemd. En er stond uitdrukkelijk bij dat als deze code niet door mijzelf was aangevraagd, ik deze niet met een derde moest delen.
Ik heb ze verwijderd.


En toen kwam de aap. Uit de mouw.
Via whatsapp een bericht van de mevrouw.
Ze had me per ongeluk een code gestuurd die nodig was voor de telefoon van haar zoontje. Of ik die even door wilde sturen.
Ik denk... nou, dat lijkt me niet verstandig.
Ik heb haar geantwoord dat ik haar niet begreep en dat ik niks ontvangen had (had ze intussen dus al gewist). Ik stuurde erachter dat we het er vanavond wel even over zouden hebben.
Dat resulteerde in een serie vraagtekens van haar kant.

Inmiddels is het half 7 geweest. Ik had geen kachel aan, geen muziek en geen lampen. Chrit en ik stonden buiten. De buurman stond standby, want je weet maar nooit.
Maar... jullie raden het al. Er kwam niemand... Alleen mensen die kwamen afhalen bij het Griekse restaurant aan de overkant... niemand bij ons.

Ik heb de dame in kwestie gevraagd of ze mijn pincode wilde weten.
Het resulteerde weer een reeks vraagtekens.
Toen was het voor mij klaar en heb ik haar geblokkeerd.


Als je je afvraagt wat het doel is van deze actie: men wil controle over mijn whatsapp om berichten namens mij te sturen naar mijn contacten met als boodschap dat ik in geldnood zit, met het verzoek om geld over te maken. En daar trappen mensen in.


Daarom lieve mensen, wees gewaarschuwd, wees alert.
Mijn geluksdubbeltje krijgen ze niet... en mijn kast ook niet.

Volgende keer weer een 'leuk' blog :-)
Fijne avond!

De kast in kwestie...

zondag 12 april 2020

Pasen.

Laat ik beginnen met iedereen hele fijne paasdagen te wensen. Hoe dan ook, op welke manier dan ook. En daar achteraan een dikke dankjewel, voor jullie steun en jullie berichtjes de afgelopen periode. Voor de bestellingen en de aankopen. Ik heb genoten van de gezichten van de mensen die ik een bosje tulpen ging brengen. Ik heb genoten van jullie reacties op het brengen van de plantjes naar het zorgcentrum.

Nu is het Pasen en vanaf Pasen gaan we iets anders werken. Ik heb recent 1 mei gezegd, maar het wordt wat eerder, vanaf komende week gaat de winkel open op zaterdag van 10 tot 16 uur. De hanteren de richtlijnen van het RIVM en vragen op afstand te blijven en we zullen een beperkt aantal bezoekers tegelijk binnen laten.
Want de zelfbedieningskar was natuurlijk een leuk initiatief, een soort mini winkel in de buitenlucht, maar ik denk dat ik toch wel met iedereen heb staan kletsen die hier geweest is. Dat vind ik gezellig en dat is mijn aard. En dat kan natuurlijk binnen ook. Ik denk dat we allemaal wel weten hoe we verantwoord met elkaar om kunnen gaan in deze situatie, dus we gaan het gewoon weer doen.
De vrijdag blijven we voorlopig even gesloten.

Wat de tulpen betreft, zoals gezegd, ik heb ervan genoten, maar zaterdagmiddag is het laatste bosje tulpen verkocht. Ik wil graag goede kwaliteit bieden en door de hogere temperatuur kan ik dat niet meer. We hebben geen koelcel, we zijn immers geen bloemenzaak.
We gaan wel weer de karren klaarzetten buiten, gevuld met perkgoed, zomerbloeiers en vaste planten. En voor binnen hebben we natuurlijk altijd nog de kamerplanten.

Dan zal ik jullie nog een kleine update geven over project kas, dat is voltooid, het gebouw staat, er zit glas en en dat is schoongemaakt. Er staan 2 relaxstoeltjes in en daar zitten we eigenlijk iedere avond wel even. Met uitzicht op de kippetjes, een appelboom die vol in de bloei staat. De kussens met palmblad en het citroenboompje op de foto zijn op bestelling leverbaar ;-)

Op naar een volgend project, het verplaatsen van het tuinhuis, waarvan ik denk dat ik het kan redden en Chrit denkt dat het beter is om een nieuw aan te schaffen...

woensdag 1 april 2020

Private shopping.

Daar ben ik weer met de belevenissen van de dag.
Laat ik beginnen met te zeggen hoe dankbaar en blij ik ben met de tulpenverkoop van afgelopen weekend. Na een uurtje uitverkocht. Niet voorzien, niet verwacht, super. Het zelfbedieningssysteem blijkt prima te werken.

Mijn plan was om na 6 april weer (met deurbeleid) open te gaan, maar gezien de gisteren aangekondigde verlenging van maatregelen lijkt me dat niet verstandig. We houden 1 mei voorlopig maar aan als streefdatum.
Tot die tijd gaan we elke zaterdag en zondag de zelfbedieningskar buiten zetten (bij goed weer) en we proberen daar wat te wisselen in aanbod. Jullie zijn blijkbaar graag omgeven door een bloemetje of een plantje, die boodschap is ons duidelijk.

Wat we verder gaan toevoegen is private shopping. We kunnen de winkel openen op afspraak voor maximaal 1 duo, bij voorkeur zonder kinderen. Alles binnen de richtlijnen van het RIVM. We hebben dit al meerdere malen gedaan de afgelopen weken en het werkt prima. Dit kan in principe nagenoeg elk moment van de week.
We zorgen dat de winkel gezellig is, er staat nog meer dan genoeg...

Ik krijg geregeld vragen die me ontroeren: of ik een bloemetje kan regelen voor een bewoner van het zorgcentrum hier in Haelen. Ja, dat kan ik, met alle plezier zelfs. Vandaag heb ik diverse kaartjes op de post gedaan, hier gekocht en geschreven en met een boodschap onderweg naar een adres in den lande. Er staan pakketjes hier klaar die worden afgehaald door klanten.
Dus als ik je kan helpen, laat van je horen. Ik doe het graag!

En jullie zien het op de foto. Project kas is ongeveer halfweg. Eigenlijk alleen het glas nog schoonmaken en erin zetten. Maak jullie geen zorgen... ik heb hierna nog projectjes genoeg :-)

zondag 22 maart 2020

Project.

Op social media zag ik Fred van Leer en Richard Groenendijk beide met Lego in de weer om de tijd om te krijgen. Slim, dacht ik, zo'n bouwpakket. De Lego uit mijn kindertijd heb ik recent allemaal verkocht, mede door met stip de negatiefste marktplaats transactie ooit, daar wil ik het niet meer over hebben.
Dus geen Lego voor mij, dan maar een ander bouwpakket. Nou, dat werd een grote.
Wat jullie misschien niet weten, ik kom van oorsprong uit de tuinbouw. Ooit in een grijs verleden in Den Bosch de Agrarische Hogeschool gedaan in de richting Sier- en Voedingstuinbouw. Via zorgboederijen in de zorg terecht gekomen en nu heb ik een winkel. Zo kan het gaan.
Terug naar het agrarische. In mijn studietijd hadden we in de tuin bij mijn ouders een kwekerijtje, hobbymatig, met best een uitgebreide collectie kruidachtige vaste planten. Mijn vader heeft dat in de afgelopen jaren op zijn manier voortgezet. Door zijn leeftijd en zijn gestel is het moment gekomen dat het allemaal niet meer gaat en hij is reëel daarin en wil minderen.
Nu kom ik bij het punt van het bouwpakket. Bij mijn ouders in de tuin staan 2 broeikassen van redelijk formaat en in overleg met mijn vader mocht er daar eentje van naar hier. En zo'n kas is 1 groot bouwpakket van aluminium profielen en glas en moertjes en boutjes. Mijn bouwpakket van de afgelopen dagen en de komende tijd. Mijn vader is het type dat altijd zorgt dat dingen degelijk zijn en voor de eeuwigheid meegaan. Toen ik kind was maakte hij speelgoed voor me van hout, het was alleen niet te tillen door een kind. Als hij een jampotje dichtdraait, krijgt niemand het meer open.

Zo ook de fundering van de kas. Betonbandjes. Een normaal formaat zou voldoende zijn. Pa zou pa zijn niet als dat niet het dubbele formaat en gewicht zou zijn. En dan nog met stoeptegels eronder en in de beton gegoten. Zijn tuin loopt af, dus vanaf daar moesten die ellendige zware dingen bergop, en een trap op, de bus in, hier de bus uit, en dan hier nogmaals een trapje op. Ideaal dus dat dubbele gewicht.
Niettemin, ze zijn hier. I did it! Komende tijd ga ik alles schoonmaken en opbouwen en dan hebben we hier een fijne broeikas. De kas van mijn vader...

woensdag 18 maart 2020

Corona.

Tja lieve mensen, wat moet ik ervan zeggen...

Wat een onrust in de wereld. De wereld draait door, maar staat ook stil, heel onwerkelijk. Het treft ons allemaal.
Ik kan er mijn draai nog niet goed in vinden. Chrit werkt thuis en ik probeer bezig te blijven. Blijkbaar heb ik wel een structuur nodig die mij houvast geeft en die is nu weggevallen. Normaal vul ik op woensdag mijn winkelkar bij onze leveranciers en zoek ik alle leuke decoratie, kussens, planten en ook de tulpen uit. Dit doe ik met alle plezier. Vandaag vulde ik mijn kar in de supermarkt, voor ons zelf, maar ook voor mijn ouders, want dat zijn de mensen waar ik me het meeste zorgen over maak. Ze zijn niet meer piepjong en beide zijn het type krakende wagens die het langst lopen. Maar ik wil Corona niet de stok tussen de spaken laten zijn. Ik heb ze op het hart gedrukt voorzichtig te zijn en ze mogen van mij geen boodschappen meer doen. Voorzorg voor alles.





De winkel hebben we gesloten. Hoe nu verder, weet ik niet. Hoe de tussentijd te overbruggen, geen idee nog. Ik probeer me bezig te houden, maar ben snel afgeleid. Ik heb de achterdeur (onze voordeur) geschuurd en wat oude lampen voorzien van nieuwe bekabeling. Het voordeel van wonen in een kluswoning is dat er altijd wel wat te doen is. Mits materialen leverbaar blijven.

Ik merk dat ik graag buiten ben en ben dankbaar voor dit fijne weer. Ik probeer te focussen op de bloemen die al bloeien en op de vogeltjes die fluiten en nestjes gaan bouwen. We hebben vorige week een nieuwe schutting laten plaatsen en daar zijn we allebei erg happy mee. Het is het eerste wat weer opgebouwd wordt na alles te slopen, plat te leggen, af te graven en om te zagen. Ook de kippen zijn er blij mee, het is de achterwand van hun buitenren, want vorige week hadden ze noodgedwongen door de bouwwerkzaamheden minder ruimte...


Hoe lang de winkel dicht blijft, weet ik niet. Zoals ik het nu voel, lijkt het me fijn jullie een beetje op de hoogte te houden van ons wel en wee, een beetje zoals tijdens de verbouwing. Wellicht af en toe een hoekje van de winkel of een artikel in de spotlight.
Mocht ik iets voor jullie kunnen betekenen op welke manier dan ook, dan hoor ik het graag. Stuur me maar een PB, en bellen mag ook altijd (06-15138057)

Lieve mensen, pas goed op jullie zelf en blijf gezond.

zondag 2 februari 2020

Zand.

Overal ligt zand, door het hele huis, in de winkel, op de oprit, in de garage, en ik durf te wedden zelfs bij de buren, omdat we een oprit delen. Overal waar je loopt kraakt het. Irritant, maar onvermijdelijk. Jullie vragen je vast af, hoe dat komt...

Ik heb de laatste keer verteld van het projectje terras laten zakken, dat was gelukt. Maar als het terras zakt, en er komen tuindeuren / een schuifpui en de tuin loopt bergaf richting het huis, dan komt er ook water bergaf richting het huis. Bij een wolkbreuk vaak veel water. Het teveel aan water liep voorheen de garage in, ja, echt waar, en er dan aan de voorkant weer uit. Niet wenselijk, niet fijn, maar als je alles wat hoger zet, ook geen ramp.
Het is natuurlijk niet de bedoeling dat dit water straks de woonkamer in loopt, dus moeten er afwateringsgoten in het terras komen. Probleem opgelost... nee, niet helemaal. Als het riool hoger ligt dan het terras, loopt het niet af, water loopt immers niet bergop.

Dan ligt de oplossing voor de hand, dan laten we het hele riool maar zakken. Dus zijn we al 3 weken zodra de tijd het toelaat aan het graven. Een gedeelte van het riool ligt onder de betonnen vloer in de garage, dus die hebben we er dan ook maar uitgehamerd. We troffen een oud riool aan, betonnen buizen, gresbuizen. Bijna dichtgeslibde buizen, allemaal geen verrassing.

Het moest er toch eens van komen, dan maar nu.

Resultaat: Zand. Overal. Nog even...

zondag 5 januari 2020

Tuindeuren.

De eerste keer dat we in dit huis waren, zei de makelaar: ik zou het terras wat afgraven zodat je vanuit de woonkamer naar buiten kunt. Dat klonk als een goed idee. Dat zou wel heel fijn zijn, want als je nu naar buiten wil vanuit de woonkamer, moet je teruglopen de keuken in, de hal door, naar de oprit, de garage door en dan kom je op het terras uit.

Wat zou dat fijn zijn, in de ochtend met een kopje koffie van de keuken de woonkamer in. De tuindeuren / schuifpui open te doen en dan direct in de zon te kunnen zitten. Dan nog doorlopen de trap op (onze tuin ligt op een helling van ca. 2 meter hoogteverschil) naar de kippetjes.
Ik heb het even geschetst om het wat duidelijker te maken.



Afgelopen weken was de winkel dicht, was het relaxed en hebben we lekker kunnen bijtanken... tot op enig moment Chrit en ik buiten waren. Het begon met 1 klinker, die haalden we midden uit het terras. We waren op zoek naar de oude olietank, niet meer in gebruik, gesaneerd stond er in het koopcontract.
We hadden hem snel gevonden, midden onder het terras. Hoe groot zou hij zijn... Nog meer klinkers werden uit het terras gehaald.
Uiteindelijk wat scheppen erbij gehaald en wat gegraven en daar lag het gevaarte. Groot pand, grote tank en vele kuubs zand.

Je kunt bij ons niet achterom, alles moet door een deur eerst de garage in en dan via de oprit naar de container op straat. Niet handig, niet fijn. Geen graafmachines en vrachtwagens, maar kruiwagens, scheppen en mankracht, van ons en van de buurman. Makkelijk gezegd van de makelaar, want als je het terras verlaagt, dan valt de keermuur om die het zand van boven tegenhoudt, want daar zit amper fundering onder. En is de trap naar het bovengelegen tuingedeelte te kort.

Einde van deze dag staat er een gigantische container voor de deur, helemaal gevuld en klaar om afgevoerd te worden. De bus ligt vol met puin uit de grond en er staat nog een aanhangwagen vol met bakstenen die ooit een keermuur in de tuin waren.



Het project is gestart, het was eigenlijk niet de bedoeling, maar ja... het gebeurde wel... Het komt goed, het zal iets langer duren als de makelaar deed vermoeden, maar het komt allemaal goed.