zondag 17 april 2022

Vrolijk Pasen!

Het feest van eitjes, en zonder kippen geen eitjes, dus staan onze meisjes in de spotlight vandaag...

Onze kippen zijn happy, we hebben een nieuwe afrastering van schapenhek geplaatst tussen onze tuin en die van de naastgelegen dokterspraktijk. Je zou denken dat dit is om de kippen uit de tuin van de buren te houden. Het tegendeel is het geval, het is om te voorkomen dat ze in ónze tuin komen...

We hebben een doorgang gemaakt vanaf hun ren naar de buurtuin, die is volledig omheind en daar zijn de druk in de weer met scharrelen tussen het gras en zo houden ze eigenlijk het onkruid in de tuin van de buren in toom.


Alleen bramen zijn een brug te ver voor onze kippen, dus ik heb ze afgelopen week geholpen. Chrit was niet thuis 's avonds en toen heb ik alle bramen uit de grond getrokken, met dikke handschoenen aan ging dat best. Tot de dag erna mijn rug vond dat het toch niet zo'n heel goed plan was. De dag daarna liep ik krom en goede vrijdag was niet zo'n hele goede vrijdag. Het enige goede was dat ik direct terecht kon bij de chiropraktor die begon te mopperen omdat ik mijn rug niet gekoeld had. Hij heeft de zaak weer netjes in positie gezet en ik moet zeggen... met resultaat. Het voelt nog wat 'zwakjes' maar ik loop weer rechtop.


En dat is maar goed ook... Want morgen is DE dag. De dag waar ik al een paar jaar op wacht. Een concert en een weerzien met mijn grote liefde Engelbert Humperdinck... 85 lentes jong en still going strong. Op dit moment nog wel iets meer strong als ik denk ik.

Maar het gaat me lukken. Hoe dan ook. Morgen!


Fijne paasdagen allemaal! Mijn pasen kan niet meer stuk!

maandag 4 april 2022

Een leven met Otto.

Ik lag te slapen en werd wakker van een vreemd vogelgeluid. Geen kraai, geen duif, iets compleet anders. Als zoon van een vogelman/papegaaienkweker heb ik heel wat geluiden de revue horen passeren in mijn leven.

Ik kijk uit het raam de schemering in en zie op de tuintrap een flinke kwartel zitten. Met een kuifje op zijn kop. Even dacht ik dat ik nog droomde, maar ik bleek toch wakker te zijn. De kwartel hupte de trap af richting het raam. Ongeveer zo groot als een flinke sinaasappel, met een mooie tekening in zijn veren. En dat kuifje...

Ik denk, het zal wel, en viel weer in slaap. 's Ochtends zei ik tegen Chrit: 'hier zat in de vroege ochtend een kwartel met een kuifje'. Hij keek me vragend aan. Ik keek snel op google en vond een foto. Californische kuifkwartel zei Google. Een mannetje volgens de foto. Die had ik gezien, ik wist het zeker.

De dag verstreek, en we waren in de tuin aan het werk. Ik hoorde het aparte geluid weer. Ik zei tegen Chrit: Daar zit'tie en wees naar de afrastering, waar dit wonderlijke schepsel bovenop zat te roepen. Chrit ging kijken en het beestje vloog weg. Hij leek overtuigd dat ik niet gek was geworden.

Later die dag ging ik de kippen in de binnenren doen en zie de kwartel over de grond lopen bij het kippenhok... ik liep er voorzichtig achteraan en hij gaat richting het poortje wat open staat, hupt over de drempel... En ik deed het poortje achter hem dicht. Deze ren is compleet dicht, ook aan de bovenkant. Het beestje vloog een keer naar boven raakte het net en dacht er het zijne van. We noemden hem Otto (naar Otto Flick van Allo Allo)

De dagen erna liep hij vrolijk tussen de kippen, die vele malen groter zijn dan hij. Hij at van hun graan, en liep het trapje op en sliep in hun nachthok. 

Onze kippen doen tuinonderhoud in de tuin van de naastgelegen dokterspraktijk en dan laten we ze daar vrij los lopen. Het dilemma werd dat Otto dan ook weg zou kunnen vliegen. Na 2 weken besloten we het poortje weer open te zetten. De kippen renden dolblij naar de buren...

Otto volgde, vloog de lucht in... en landde op het net van de binnenren. Daarna vloog hij verder. 

Was dit wel verstandig? Otto kwijt? Zouden we hem nog terugzien?

Diezelfde avond zat hij alweer aan het raam van onze eerste kennismaking te wachten... 

Gisteren belde de buurvrouw, die wist niet dat hij 'los' was, hij zat op de stoep 2 straten verder...

Vanmorgen was hij weer hier, dan komt hij hier eten... 



Dus zien jullie een vreemd schepsel ergens rond racen, want hij rent keihard... Dat is Otto, die is van ons :-)