Het bakkersvrouwtje

Door: Ruud

Vandaag ging ik naar de bakker in Weert… Zoals elke andere dinsdag het brood voor de hele week halen…
Vandaag was anders, ik heb gezegd dat ik niet meer kom.

Het begon eind 2009, in mijn toenmalige functie stapte ik binnen bij een oudere dame.
Ik heb 5 diploma’s vertelde ze, ga maar kijken, ze hangen in de gang. Ik vond haar bijzonder, ze deed me aan mijn oma zaliger denken.

Gedurende de tijd leerde ik haar beter kennen, we speelden een kaartspel, ik maakte het eten klaar, we dronken koffie en rookten een sigaretje, gingen wandelen en deden de dingen die de dag van ons vroeg…

Een paar jaar later besloot ik niet verder te gaan met mijn werk in de zorg, maar bleef de weg naar dat huis in Weert maken. Op dinsdag eerst op inkoop, op de terugweg even op de koffie.

De ouderdom begon parten te spelen, het grote huis werd ingeruild voor een kamer in een verzorgingshuis, het roken werd door ons beide gestaakt. Ik werd officieel aangesteld als mentor en regisseerde de zorg om mevrouw heen. Elke dinsdagmorgen ter plekke, want in de middag was de bingo en die mocht niet overgeslagen worden. Eerst naar de bakker, dan naar mevrouw.

Vorige week dinsdag veranderde alles, in de vroege ochtend ging de telefoon, aan het eind van de dag ging ik huiswaarts met de diploma’s in mijn auto. Na een 85 gezegende lentes was haar leven en daarmee ook mijn mentorschap voltooid.

Gisteren nam ik in dankbaarheid afscheid van mijn prinses, vandaag van het bakkersvrouwtje...