woensdag 30 mei 2018

Ineens was je er...

Zoekend naar een huis voor mijn ouders, die op termijn kleiner en levensloopbestendig willen gaan wonen, kwam ik je weer tegen. In augustus vorig jaar werd je me aangeboden door een makelaar die wist dat we op zoek waren. Ik zei tegen Chrit: Dat huis... Nooit.
Ik klikte je weer aan, en bekeek je nog eens van top tot teen en printte je plattegrond uit. Streepte wat en ineens was het plaatje rond. Dit was hem. Chrit legde contact met de makelaar, een stilte volgde, daarop dat het moeilijk was, andere geïnteresseerden, en nog zo vanalles.
Ik baalde. Hoe had ik zo stom kunnen zijn, ik had de buitenkans laten schieten.
Ineens kwam bericht: maandagavond 17.00 bezichtiging. We stonden te popelen, liepen rond, keken elkaar aan en knikten bevestigend naar elkaar. We overlegden een paar minuten en gooiden een bedrag in de ruimte. Hierna volgde nog wat handjeklap en het was rond. Handtekening eronder en klaar...

De dag erna gaf ik akkoord om ons huis op Funda te laten zetten, het was al ruimschoots voorbereid, onze hulp en ik poetsten alles grondig. Een dag later was het zover. De eerste bezichtiging werd aangevraagd. SVP vandaag stond in de tekst. Ik belde en de mevrouw legde uit waarom. Ik ging snel de laatste puntjes op de i zetten en ze kwam, zag en overwon. Binnen 24 uur hadden we het rond en ik heb vervolgens meerdere mensen moeten teleurstellen. Gelijkertijd viel het te-koop-bord van de muur en landde in de voortuin. De goden waren het met ons eens...

Het besef komt langzaamaan wat er is gebeurd de afgelopen 2 weken en we durven jullie ook met een gerust hart mede te delen dat wij nog hier zijn tot eind september, en dat we hier met een daverende herfstshow gaan afsluiten.

Daarna gaan we onze droom laten uitkomen op Kerkplein 8 in Haelen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.