Nee, dit wordt geen klaagzang over hoe lastig het leven momenteel is, maar wat ik wel lastig vind, is te schrijven over iets, terwijl ik niet zo heel veel meemaak de laatste tijd.
Ik werk in de winkel. Die wordt steeds mooier, we hebben nu de tijd om kritisch naar spullen te kijken en daar keuzes in te maken. Ook kunnen we bepaalde kleine probleempjes oplossen die al langer spelen, zoals verlichting van te donkere stukken. We draaien nu bijna 2 jaar op deze locatie en dan zou het wel fijn zijn als de kinderziektes eruit zijn... Maar aan de andere kant, je blijft toch veranderen in een winkel.
Ik ruim op. Na 2 jaar zijn er wel her en der van die stapels met spullen waar 'ooit nog eens naar gekeken moest worden'. Nou daar is een lockdown heel geschikt voor. Er wordt gesorteerd, geselecteerd, weggegooid, en opgeruimd. In zowel loods, kelders, magazijn, garage, werkplaats en op zolder.
Ik restaureer. Op mijn fijne plek, de werkplaats, in de weer met lijm, lijmklemmen, spijkers, schroeven, maar ook met kroonsteentjes en kabel om lampen te reviseren. Ik heb geen team van 'restaurers' zoals mijn Engelse TV-collega, dit doe ik met alle plezier zelf.
De werkplaats is nog niet heel erg optimaal ingericht en het is er koud, maar met mijn goede vriend de heater in mijn buurt is het te doen.
Ik koop in. Nog altijd, elke week weer. Jullie bestellen en dat is heel fijn. Pakketten gaan de deur uit en iedereen is weer blij. Zo kunnen wij onze leveranciers ook helpen om de zaak op poten te houden. Fijn, dank je wel daarvoor.
Ik maak plannen. 9 februari is een spannende datum, daar hangt veel van af. Plan B ligt klaar voor het geval dat... Wordt vervolgd ;-)
Fijne avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.