Troost.

Soms zit het niet mee, dat kun je wel eens hebben. 

De huidige situatie is balen, maar in onze branche is het nog lang zo erg niet als in bijvoorbeeld de horeca of de evenementensector. 

Maar ja, ook onze evenementen, Winter Wonderland samen met Brocante Marie Angelie en de grote kerstmarkt op het Raadhuisplein met alle lokale ondernemers gaan beide niet door. Het is niet anders, het is de enige verantwoorde keuze, het laatste wat we willen is iemand's gezondheid in gevaar brengen.

Hier thuis zit het ook even niet mee, vorige week is het terras gelegd en tijdens het leggen bleken er mankementen aan de randen van de tegels te zitten. De stratenmakers hebben hun uiterste best gedaan om er een passend totaal van in elkaar te puzzelen. Einde van de dag hadden we een terras, geen zand meer. Helemaal blij... 

Tot de dag erna, tijdens het vegen, ik een barst zag in een tegel. Na wat verder vegen baalde ik als een stekker, het bleken er tientallen te zijn. De stratenmakers hebben dit niet gezien omdat de tegels nat waren tijdens het leggen, ze hebben zelfs in de regen doorgewerkt, maar als de tegels opdrogen zie je de scheuren. Fabrieksfoutje waarschijnlijk.

Vandaag is de steenhandel met de fabrikant hier geweest. Het wordt netjes opgelost, daar heb ik alle vertrouwen in. Maar het moet er allemaal uit, compleet opnieuw. Weer gedoe, weer zand, weer stof. Balen.

Het geeft allemaal zo'n mèh gevoel... Een keer flink zuchten en dan maar door.

Vanmorgen een bestelling voor plaids geplaatst, blijkt de helft niet meer leverbaar... Mèh... 

Een plaid is natuurlijk de ultieme vorm van troost, op de bank, huispak aan, plaid erover, kopje thee erbij, of een borrel. Iets leuks op TV of fijne muziek. Ja, dat troost wel.

Of een leuk gesprek, of een complimentje. Zaterdag was een mevrouw in de winkel en die vertelde dat haar huis veel gezelliger was geworden sinds ze hier leuke dingen heeft gekocht. Dat is toch heerlijk en hartverwarmend. Zonder dat ze het zo bedoeld heeft, toch een beetje troost. 

Een verhaal als dit schrijf ik meestal een paar uur voor ik het plaats, lees het voor aan Chrit, die altijd kritisch is. Dit verhaal heb ik vanmiddag geschreven. Ik had al een stoofpotje op het vuur staan. Nu, nadat het lekker gesmaakt heeft, hebben we samen nog een aanhangertje bloemenzand in de bloembakken gedaan en is het klaar voor vandaag. Een heet bad wacht op mij... Genoeg troost voor dit moment...