Je maakt het mee.

Gisteren was ik op inkoop, het begon hetzelfde als 2 weken geleden, het resultaat was beter, gelukkig maar.
Bij de eerste markt aangekomen was ik niet alleen, ik ken mijn 'concurrenten' wel, weet ook wel wie wat zoekt, van de meesten heb ik niks te vrezen, ik moet altijd wel lachen met de klokkenmannekes, die zijn er veel in België, ze vragen bij elke stand of iemand horloges en klokken bij zich heeft.
Maar goed, de concurrenten waren er. Ze kennen mij ook. Ik heb een steekwagen bij me met daarop een grote doos. Op die doos staat een afbeelding van wat er ooit in zat, een gasheater. Waar ik ook kom met doos en wagen, altijd is er wel iemand die vraagt of ik het koud heb, of ik de heater wil verkopen... altijd hoor ik wel eens het woord Chauffage.
Ik was eigenlijk wat aan de vroege kant, veel standhouders waren door de regendreiging afwezig, maar na een paar rondes begon de doos zich te vullen en kocht ik een kan, die paste er niet meer heel lekker bij, dus ik hield hem in mijn hand terwijl ik de steekwagen voor me uit duwde...
Er werd op mijn schouder getikt en ik hoorde 'Monsieur'. Ik keek om, haar kende ik. Of de kan 'a vendre'(te koop) was. Dit heb ik met haar al vaker meegemaakt bij anderen. één keer heb ik haar iets verkocht, Chrit was daar boos over, en eigenlijk terecht ook. Ik moest daaraan denken, en ook aan jullie en ik vroeg expres een hele hoge prijs. Ze droop af. De kan bleef bij mij, voor jullie.

Ik vertrok richting tweede markt, tussendoor maakte ik nog even een foto voor facebook en instagram. Ik kwam aan een klein half uurtje verderop, en kocht ik best wel wat leuke meubels. Dat gebeurt natuurlijk altijd als je alleen op inkoop bent. Alles uit de bus gehaald, opnieuw erin gepuzzeld en ik startte de motor en keerde de bus. Er kwam een man op mijn bus afrennen, zwaaiend met zijn armen. Ik dacht, dat kan betekenen dat ik iets vergeten ben... ergens tegenaan of overheen ben gereden, of hij wil me wat verkopen. Geen van dat alles bleek het geval. Ik deed het ruitje van de passagiersdeur naar beneden en hij hing half met zijn hoofd naar binnen. Hij had geen tanden en geen gebit in, hij rook niet heel fris en had een redelijk wilde blik in zijn ogen. Hij vroeg me of hij een lift kon krijgen naar een plaatsnaam die ik vergeten ben. Ik had niet zo heel veel zin om onbekende mee te nemen, zeker niet gezien de geur die hij verspreidde. 'Plotseling' bleek ik geen Frans meer te spreken. Ik wees op de tomtom en zei 'Hollandais, non Français'. Ook hij droop af, wijzend naar mijn nummerplaat hoorde ik hem nog 'Hollandais' mompelen.

Je leest het, ik maak het mee. Kleine avonturen, ik kan er vaak om grinniken.
Fijne avond!