Verder stond deze week in het teken van verhuizen. Aankomende week leveren we de sleutel van de Napoleonsweg in, aan een dame die staat te popelen om te beginnen, om te gaan wonen. Om daar haar thuis te gaan maken.
Een dubbel gevoel, een huis met veel herinneringen, een gebouw, stuk voor stuk handmatig weer opgebouwd door mijn vader en mij.
Het is wel fijn dat er een einde komt aan de dubbele lasten, want inkomenstechnisch gezien is het niet zo fijn dat de winkel dicht is.
Chrit is weer aan het werk, zijn zomervakantie, noem het maar klusvakantie, is om.
Maar hoe dan ook, we zijn verhuisd!!!!!!
Vorige week schreef ik vanaf een kille lege woonkamer op de napoleonsweg. Nu schrijf ik vanaf een warme huiskamer, gevuld met leuke spullen, vanaf het kerkplein.
Ik zit aan de vertrouwde werktafel, 4 jaar geleden al gekocht als toekomstige eettafel, nog even en dan mag ze haar functie vervullen. Chrit zit naast me. Achter ons staat het bed in de woonkamer, omringd door kasten, als ware het een bedstee.
Om ons heen kerkbeelden op karretjes. Ze zijn van hot naar her verplaatst door de kamer heen, in afwachting van hun definitieve plek op de bovenverdieping.
Gisteren kwam de schoonfamilie te hulp, 1 verhuisploeg en 1 poetsploeg. SUPERwerk, waarvoor heel erg dank je wel!
Het is gelukt, ondanks een protesterend lichaam, dat na een maand continu dienst, aanvoelt alsof er een bulldozer overheen gereden is...
1 etage hoger is de stukadoor begonnen. Alle wanden zijn voorbehandeld en zijn nu knalgeel, de vloeren zijn afgeplakt met folie in diverse patronen. Morgenvroeg komt hij weer, om 7 (!) uur.
We klussen voort... de deadline van 1 november hebben we gehaald, de volgende is de opening van de winkel... YEAH! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.