Eindelijk...

Afgelopen maandag was het zover, de grote dag, de sleutel naar een nieuw avontuur. Het startschot van de hectiek. Er is een week om, maar het lijkt een maand. De planning was superstrak en het slopen en strippen begon direct. Onze trouwe hulp kwam en ging aan de slag met het gebruiksklaar maken van de keuken, de timmerman heeft al 2 deuren andersom draaiend gemaakt en 2 nieuwe op maat ingehangen. Een afvoer die me slapeloze nachten heeft gegeven, is op maat gemaakt en vakkundig gemonteerd.

Donderdag kwam een heel bataljon dakdekkers uit Brabant, aangevuld met een Rotterdammer, we hebben 2 nieuwe platte daken. Topwerk. Zelfs gewoon op zondag terugkomen om de puntjes op de I te zetten. Vrienden kwamen kijken en helpen, mijn vader baande zich een weg door de tuin met snoeitang en heggenschaar en mijn schoonouders richtten zich op het behang. Van oorsprong was het pand een verf- en behangwinkel, aangevuld met speelgoed. Dat behang hebben we geweten. Niet de hoeveelheid lagen die erop zaten, maar wel de hardvochtigheid waarmee het vasthield aan de muur. Alsof het de behangzaak niet wilde verlaten. Toch ligt het in snippers in vuilzakken klaar voor de stort. Er ligt wel meer klaar voor de stort, maar dat is een taak voor komende week.
En intussen is ook al driekwart van de winkelvoorraad verhuisd.

Ik denk dat ik nu wel mag zeggen dat het gebouw geen geheimen meer voor me heeft, het verhaal wat er door de jaren een is gebouwd, verbouwd en aangebouwd is helder. De holtes waar jarenlang geen daglicht is geweest zijn blootgelegd. De kern is zichtbaar. Het is, zoals verwacht, een solide gebouw, met legio mogelijkheden, maar het heeft liefde en aandacht nodig. Van ons als nieuwe bewoners, maar ook van de mensen om ons heen waar we enorm dankbaar voor zijn, en van het leger vakmannen dat met busjes in polonaise voor de deur staat.

Aannemertje spelen gaat me goed af, maar echt wel heel erg superblij dat Chrit naast me staat. Spierpijn is een ander verhaal.

Ik heb al jullie berichten afgelopen week gelezen en het is super dat jullie met ons meeleven. Soms vergeet ik mijn telefoon en internet, opgeslokt door de werkzaamheden.
Ik beloof jullie zoveel mogelijk mee te nemen op ons avontuur. Eindelijk!