Als ik terugkijk op gisteren, kan ik erom lachen... Maar grappig was het niet.
Ik was met het verkeerde been uit bed gestapt, een grumpy-mood zogezegd. Ik kwam niet op gang en had me voorgenomen onze elektricien te helpen. Het lukte allemaal niet goed, ik had slecht geslapen en dacht: effe op de bank liggen en dan komt het wel weer. Ik zette de TV aan en keek het begin van een serie. Het begon net spannend te worden toen de TV op zwart ging. Logisch ook, de stroom moest eraf, want er moet veilig gewerkt worden in de winkel.
Dan maar even de ogen dicht, ondanks het geluid van machines toch even geslapen en toen ik wakker werd ging het beter.
Ik was met het verkeerde been uit bed gestapt, een grumpy-mood zogezegd. Ik kwam niet op gang en had me voorgenomen onze elektricien te helpen. Het lukte allemaal niet goed, ik had slecht geslapen en dacht: effe op de bank liggen en dan komt het wel weer. Ik zette de TV aan en keek het begin van een serie. Het begon net spannend te worden toen de TV op zwart ging. Logisch ook, de stroom moest eraf, want er moet veilig gewerkt worden in de winkel.
Dan maar even de ogen dicht, ondanks het geluid van machines toch even geslapen en toen ik wakker werd ging het beter.
Terug de winkel in...
Even later een knal en een scheldwoord. Een ster in de ruit van de etalage. Mijn wederhelft was uitgeschoten met de nijptang.
Kort overleg wat te doen. We krijgen dubbel glas. Zelf dokken natuurlijk, want een zakelijke (glas)verzekering is van een andere orde dan een particuliere. Ik hoor het me nog zeggen tegen onze assurantie-adviseur: wanneer sneuvelt er een ruit. Gisteren dus.
Even later een knal en een scheldwoord. Een ster in de ruit van de etalage. Mijn wederhelft was uitgeschoten met de nijptang.
Kort overleg wat te doen. We krijgen dubbel glas. Zelf dokken natuurlijk, want een zakelijke (glas)verzekering is van een andere orde dan een particuliere. Ik hoor het me nog zeggen tegen onze assurantie-adviseur: wanneer sneuvelt er een ruit. Gisteren dus.
Aan het eind van de dag hoor ik aan het roepen van onze elektricien dat het menens is... ik denk: die hangt aan de stroom. Ik ren terug de winkel in en zie water uit het plafond komen. De 2e keer die dag scoorde Chrit de volle punten door het badwater over de rand te laten klotsen wat zich vervolgens tussen de vloerplanken van de overloop door een weg naar beneden zocht... Zucht.
Om het verhaal positief af te sluiten ben ik...
Blij met een elektricien die aan onze wensen tegemoet komt en oude ijzeren buizen en dozen toch in het zicht laat zitten en dit dan wel veilig weet aan te sluiten.
Blij met een elektricien die aan onze wensen tegemoet komt en oude ijzeren buizen en dozen toch in het zicht laat zitten en dit dan wel veilig weet aan te sluiten.
Blij met een blok die passend is gemaakt in een gat in de trap, wat er ooit voor een verwarming in gezaagd is.
Blij met het voltooide planken project, waarvan het laatste wandje 17 manuren heeft gekost.
Blij met elke schakelaar en elk stopcontact
Blij met elk verlengsnoer dat hierdoor weg kan
Blij met alle hulp
Blij dat het einde van de verbouwing nadert
Blij dat dan de weken van inrichten eraan komen
En toch ook blij met Chrit, ondanks de wat onhandigheden van gisteren
Blijkbaar was gisteren de bekrachtiging van een spreekwoord over laatste loodjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.