Een roerig jaar.

De tijd rond de jaarwisseling is een tijd van vooruitkijken, maar we kijken ook even terug op 2018, een roerig jaar.

De eerste 2 maanden van het jaar was de winkel dicht, winterstop noemde ik het. In werkelijkheid zat ik niet lekker in mijn vel, soms warrig en daar kwam nog een flinke griep overheen. Te lang doorgegaan, teveel uren gemaakt in een veel te krappe setting. Elke ochtend keek ik op funda, meestal al de domper van de dag. Via via kwamen er wat panden op ons pad, we gingen kijken, ook daar was niks bij.

Heel lang geleden werd ons al het pand op het kerkplein in de hoek aangereikt, op een presenteerblaadje, nog voor het officieel in de verkoop kwam. Dat pand... 'Dat nooit' was mijn reactie. We gingen niet eens kijken... Met die trap, 2 winkelverdiepingen. Echt niet. We zochten door naar boerderijtjes waar de winkel in de schuur moest komen.

Tot in mei het besef kwam dat een fout hadden gemaakt. En hoe... Met een lift zijn alle problemen verholpen. We vroegen een bezichtiging aan. Toen werd het even moeilijk. Andere geïnteresseerden, lastig allemaal. Chrit smeekte bijna om toch te mogen kijken. Uiteindelijk bingo.

We liepen binnen, keken elkaar aan, deden een bod en eigenlijk was het klaar.

Het huis op de Napoleonsweg verkochten we binnen een dag, dus dat was ook snel geregeld. Ongelofelijk hoe de juiste persoon zo op je pad kan komen. Marlie, dankjewel!

Het avontuur begon, wat strubbelingen met hypotheekverstrekkers, de gemeente en de notaris, we hielden vol. Maar goed dat we de afgelopen jaren sober geleefd hebben en wat reserves hebben opgebouwd, dat in combinatie met hard werken, maakt dat we kunnen doen wat we doen.

1 oktober was de grote dag. De winkelinventaris was al totaal ingepakt, privéspul geminimaliseerd. We gingen verhuizen.

Binnen een dag was het nieuwe huis een bouwput, het liet snel zijn ware ik zien. Mooi in basis, mooie (planken)vloeren, geen noemenswaardige bouwkundige gebreken behalve wat we al wisten, 27 rotte/slechte kozijnen. Het was echter wel jarenlang zonder liefde geweest, veel werk te doen.

Nu, 3 maanden later is het woongedeelte klaar, in zoverre wij dat wenselijk vinden. Al begon de laatste week het behang in de keuken me te irriteren. 2e kerstdag begon ik te peuteren in een hoekje, het behang is er al helemaal vanaf. Morgen stuc ik het strak en dan wordt het fris wit geverfd. Het keukenblok van 40 jaar oud blijft nog even dienst doen. Het is een fijne ruimte. Het blijft gek dat je tevreden kunt zijn met zo'n oude gammele keuken, terwijl het vorige huis een prachtige keuken had. Badkamer idem, we hebben een bad nu.

De winkel is halfweg klaar. De elektricien is vandaag nog geweest... dat kan allemaal. Zondag of niet, de bouwradio stond weer aan.

We zijn gezegend met een goed team lieve mensen om ons heen, onze ouders en familie, vrienden, buren en ook het team vakmannen. Maar ook jullie, facebookvrienden en klanten. Jullie die ons met lieve berichten, kaartjes of op welke manier dan ook steunden. Super-Merci!

Chrit en ik voelen ons hier helemaal thuis.

Komend jaar. Het gaat gebeuren, de winkel gaat open, ergens in het voorjaar. Nog bergen werk te verzetten voor het ingericht kan worden. Brocante liefhebbers kunnen hun hart ophalen. We hebben de afgelopen jaren veel verzameld en apart gezet voor de nieuwe winkel. De loods puilt uit. Nog even wachten.

Daarnaast gaan we ook wat andere dingen verkopen, omdat er behoefte aan is in Haelen, omwille van de leefbaarheid, de samenhang in het dorp. Haelen blijkt me lief te zijn. Ik vind het zo leuk dat ik overal aangesproken word, iedereen weet waar we mee bezig zijn. Leuk.

Wij hebben zin in 2019. We wensen jullie een fantastische jaarwisseling en een goed begin van het nieuwe jaar. Dat het jaar mag brengen wat je ervan verwacht. En we hopen jullie allemaal te mogen ontvangen op Kerkplein 8.

Kerst in aantocht

De laatste week was het hier redelijk rustig, project 300 planken en 1500 schroeven is voltooid. Ik heb er geen foto's van gemaakt, laat ik het samenvatten als dat de arbodienst ons steiger nooit goedgekeurd zou hebben. Het zit ertegen en het is prima zo.

Verder heb ik veel opgeruimd, oud papier en oud ijzer weggebracht en een paar lampen opgehangen en gaandeweg zijn er wat spullen die we al jaren niet gezien hadden weer tevoorschijn gekomen. De loods wordt leger en het huis wordt gezelliger.

Mijn grote wens, een grote kerstboom, hij staat. Lekker volgehangen met kitsch.

Langzaam maken we ons op voor het eerste kerstfeest in ons nieuwe huis. Zonder stress, zonder gejaag. Morgen boodschappen doen, kijken wat er nog is en dat tot een kerstdiner samenvoegen. Naar mijn idee beter dan gedoe met recepten en stad en land af moeten reizen omdat je een ingrediënt niet kunt krijgen. Dus wat wij met kerst eten... geen idee, zien we morgen wel...

Chrit en ik wensen jullie allen een heel gezellig en vredig kerstfeest. Geniet ervan!

Wat een week, wat een week...

Ik ben wat later vandaag met mijn verhaaltje, maar hier komtie:
Laat ik maar met donderdag beginnen, de dag dat de zaag weigerde, daarvan vertelde ik jullie al. Na 150 plankjes en 750 schroeven van de totaal 300 en 1500, die ik dacht in 2 middagen te kunnen monteren... NOT... Van te voren was de bouwlamp al omgekieperd bij het verplaatsen van het steiger. Mijn balken waren te kort en er was maatverschil in de breedte. Zo'n dag dus. Bij het boren van een gat, kwam meer stucwerk mee dan gepland. Zo'n dag dus. Ik ben op een gegeven moment maar gewoon gestopt. Veilige keuze, goede keuze.

Groot was het contrast met vrijdag, Samen met Chrit de musical 'Soldaat van Oranje' gezien in de theaterhangaar in Katwijk. Geweldig, grandioos, groots. Het verhaal komt enorm binnen. Genoten!
Van te voren nog in Leiden geweest, leuke stad en in een antiekwinkeltje wat leuks gekocht voor in de nieuwe winkel. Een super dag.

Dit weekend was de grote verhuizing. We hebben tot nu toe maar een kwart van het huis gebruikt, de helft is winkel in verbouwing, een kwart was bovenverdieping in verbouwing. Dat laatste is klaar en kan ingericht en het bed kan uit de woonkamer richting boven. Loodzwaar dat ding.
We zijn hier nu een week of 12 en er stonden wat dingen onhandig in huis. Einde van het verhaal is dat werkelijk elk meubelstuk van de plek is geweest en we een totaal andere inrichting hebben dan voorheen. Toch hebben we her en der nog wat verhuisfittingen hangen, elke keer netjes net buiten de foto.

Niettemin heerlijk geslapen vannacht op de eerste etage in een waanzinnig mooie kamer, die aanvoelt alsof het een luxe hotelkamer is. En in de ochtend als verrassing sneeuw... op het dak van de kerk... een heerlijk winters tafereel.

Tweede Advent.

Wat kan ik anders zeggen dan dat deze week in het teken stond van de schilder. Hij kwam, zag en overwon. Natuurlijk zou je ook zelf kunnen schilderen, en dat gaan we in de winkel ook doen. Maar de secuurheid, strakheid en met name snelheid van deze schilder overtref je niet. Hij is klaar met de plinten lakken voordat ik de pot verf open zou hebben. Alleen de kalkverf in de slaapkamer was niet zo zijn ding. Verven met streperig resultaat is een no-go voor hem.
Het studentikoze karakter van de bovenverdieping is nu veranderd in eentje om trots op te zijn. De foto's spreken wel voor zich...

Gisteren waren we even op de kerstmarkt hier in het dorp, een initiatief van de ondernemersvereniging en we waren beide aangenaam verrast door het aanbod en met name de gezelligheid. Er waren ook klanten van ons aanwezig en het was een gezellig weerzien. We waren gevraagd om mee te doen, maar dat was helaas niet haalbaar. Volgend jaar zeker weten wel!

Ik zit nu te schrijven, Chrit is de vloer voor de 2e keer in de olie aan het zetten. Gisteren was er een grijze onderlaag, vandaag een afwerklaag in de kleur walnoot. Het resultaat wordt een 'vuile'cafévloer qua uiterlijk. Ik ben benieuwd. Chrit is altijd blij als hij met rollers en kwasten in de weer kan gaan...
Ik ga zo meteen zagen. Gelukkig is het gebouw zo groot dat mijn zaagsel niet richting de natte olie kan waaien.
Morgen worden stopcontacten en schakelaars geplaatst en is het geklooi met verlengsnoeren het insteken van draden voorbij, blij!

Dit keer echt veel foto's, we zijn dan ook 'veel' trots.

Résumé.

2 maanden en 1 dag nadat we de sleutel kregen, had ik niet durven dromen op het punt te staan waar we nu zijn.

Hard gewerkt, doorgewerkt, geen noemenswaardige tegenslagen gehad. Omringd door een team van goede vakmannen en veel hulp van onze ouders, familie en vrienden.

Het gebouw is waterdicht, elektrisch veilig, afvoeren waterleiding en gas (!) lekken niet meer, het is ontdaan van jarenlange laag over laag zooi als vloerbedekking en behang en loshangend stucwerk, de tuin is toegankelijk, ramen en gordijnen zijn (bijna) allemaal gewassen. Een gedeelte van de rotte kozijnen is vervangen en er is afgelopen week gedeeltelijk geïsoleerd.

Dat laatste ging niet helemaal zoals het moest. Purschuim van een niet nader te noemen discountwinkel werkt niet heel gedoseerd en een grote plaat isolatie kwam naar beneden, natuurlijk boven op mij. Het is lichtgewicht spul, maar de vloer, mijn handen, jas, broek, (nieuwe) accuboor, trapladder en favoriete muts zaten onder de pur. Balen.

Gelukkig wordt er dan na een belletje een doseerbare pursput aangeleverd. Heb er zelf ook maar eentje besteld... je weet maar nooit, voor de toekomst...

Ik krijg af en toe wat vragen binnen, die zal ik even beantwoorden:

- Met mijn moeder gaat het weer prima, ze is weer helemaal de oude.

- De brickwall hebben we geïmpregneerd met Alabastine voorstrijk, in de variant fixeer. Werkt prima, ruikt alleen een dagje niet zo heel lekker.

- Ja, het is mogelijk om cadeaubonnen te krijgen, app / bel / bericht me maar, dat komt goed.

Komende week komt de schilder en dan kunnen de vloeren in de olie. Schakelmateriaal erop en een trapleuning monteren en klaar is kees. We zullen eens zien hoe deze week verloopt. Ergens komende week kan ik jullie het eindresultaat van mijn upcycling projectje laten zien...

Vanmiddag een vervroegd heerlijk avondje. Ik ben zoet geweest, eens zien of ik lekkers krijg.

Geniet van jullie weekend!

Winter Wonderland.

Als we de traditie zouden volgen zou dit weekend voor de 5e keer Winter Wonderland zijn. Het is elk jaar een heerlijk evenement in samenwerking met Brocante Marie Angelie. Maar nu zijn de omstandigheden anders. Het gaat niet. We zouden de laag witte stof (dit keer van het schuren) als sneeuw kunnen aanmerken en door de net opgehangen airco de temperatuur naar het vriespunt kunnen brengen, maar dat is toch niet de sfeer die we zouden willen.
Ik mis de drukte, de gezelligheid van de mensen, het gekwebbel. Ik die van rust houdt, mist de drukte. Het moet niet gekker worden.
Als er dan onverwacht een lieve klant aan de deur staat met een leuk en welkom cadeautje (een deurklink), ben ik heel erg verrast.

Afgelopen week is er weer flink geklust. Allemaal dingen waar je in de toekomst weinig van ziet, maar die wel moeten gebeuren. Dingen in muren, elektra en zo. Wel allemaal in de winkel, dus die gaat ook vooruit. De winkel is ontdaan van vloerbedekking, zeil en trapbedekking. Er komen mooie dingen te voorschijn. We hebben weer radiatoren, die geven ook nog eens warmte af...

Minpuntje was dat de balken van de winkel op de eerste verdieping niet sterk genoeg blijken te zijn om zonnepanelen te dragen, en die willen we toch wel heel graag uit liefde voor onze leefomgeving installeren, dus dat viel even tegen. De oplossing heeft zich al aangediend in de vorm van 300 balken. Ja 300. Ja, dat is een klus, maar als je het doet, doe het dan goed...

Ook de bovenverdieping van de woning gaat erg lekker, daar zijn we eigenlijk in afwachting van de schilder. Chrit heeft zich helemaal gegeven aan de trap, met een brander alle oude verflagen verwijderd waarbij het hele huis gevuld werd met een penetrante geur van oude verf en lijm. Bah. De trap is daarna helemaal geschuurd. Klaar voor grondverf en afwerking.

Het ziet er naar uit dat half december het bed van de woonkamer naar de uiteindelijke bestemming boven gaat en dat beneden plaats ontstaat voor een grote eettafel... én een GROTE kerstboom.

Vandaag blijft de kluskleding op de plank liggen en gaan we op pad naar open dagen / kerstshows van collega's. Surrogaat voor Winter Wonderland, dus met Rob en Myriam van Brocante Marie Angelie. Een lekker hapje eten erbij. Even drukte en gezelligheid. Warmte van fijne mensen. En rust voor het lijf, dat zich opmaakt voor een nieuwe klusweek.

Vele groeten van Ruud.

Bouwperikelen week 7.

Het was een aparte week. Chrit is overdag werken en dan ben ik veel alleen hier bezig. En dat motiveert niet echt, het is ook koud op de bovenverdieping, de nieuwe radiatoren hangen nog niet. Uit frustratie ook een keer met gereedschap gegooid deze week, de eerste keer pas in 7 weken, dus dat valt eigenlijk nog mee ;-)

Gelukkig kwam mijn schoonvader een dag helpen, mijn vader liep ook gelijkertijd binnen en de sfeer en snelheid was terug. Alle bouwrommel werd opgeruimd en de container is bijna vol. Die staat al een tijdje bij de buren voor het raam en mag ook wel eens weg...

Intussen begon project trappaal. We hadden er eentje en ernaast stond een lelijk ijzeren hekje. Dus moest en zou er een tweede trappaal komen. Het heeft 2 dagen gekost, maar de kopie op maat is er. Eigenhandig gemaakt. Toch wel trots op. Op de foto zie je ook de schuurde vloer en de vernieuwde elektra.

We gaan vooruit. De trap wordt afgebrand / gekrabt momenteel. Het kost tijd, maar het gaat best goed. Streven is dat alles geschuurd en stofvrij is voor de schilder komt.

Het goede nieuws van deze week is dat ik 4 kilo ben afgevallen en daar ben ik happy mee :-) En dat ondanks dat we goed aan het eten worden gehouden. Moeder en schoonmoeder zorgen voor bakjes met eten of soep, tante Wilma lijkt speciaal voor ons een bakstudio begonnen te zijn. De nieuwe bewoonster van ons oude huis kwam wafels brengen. Dat is toch hartverwarmend, dat is genieten!

De latjesweek.

Daar ben ik weer, vanaf Kerkplein 8 met het wekelijks verslag.

Het was de week van de latjes: afwerklatje hier, stripje daar, frutseltje links en dingetje rechts. Kleine dingetjes die de finishing touch geven, maar wel heel veel tijd kosten. Langzaam werken we op onze eigen bovenverdieping richting de komst van de schilder. Stuc droogt in de tussentijd en dat gaat best redelijk gezien het seizoen en bijbehorende vochtigheidsgraad.

Chrit heeft gisteren de vloer geschuurd van de slaapkamer en die is er als een plaatje onderuit gekomen.

Tussendoor zijn we nog enkele keren van het erf af geweest. Na een tips van een fijne collega kwamen we een geweldige winkelkast op het spoor, supergroot en in oude witte verf. Die moesten we natuurlijk hebben. Hij staat nu in de werkplaats, nog even wachten tot hij gevuld mag worden.

We zochten gebruikt houtwerk uit voor wandafwerking in de winkel, dat wordt zo supergaaf. En ook een fijn idee dat een oud plafond van een school hergebruikt wordt als plankenwand bij de Arme Duivel.

Een klein wonder gebeurde toen we (weer) kozijnen gingen uitzoeken. Chrit en ik waren het binnen 2 minuten met elkaar eens. Tot de adviseur zei dat hij er vanuit ging dat de tussenstijl in het midden kwam. Die discussie duurt nog voort, maar ook dat komt goed.

Gisteren kwam de elektricien en was het weer 'bella-signorita-dag'. De bouwradio draaide weer op volle toeren. Ik moet toegeven, Hollandse hits geven wel gezelligheid, boven het schuurapparaat van Chrit en de diamantboor van de elektricien uit. Onveilige ingestuukte kabels werden verwijderd en de winkel werd voorzien van allemaal gaten met inbouwdozen voor stopcontacten. Ruimschoots voorzien, op elke denkbare plek tot buiten aan toe.

We gaan vooruit. Vandaag even niets. Of ja, wat heel belangrijks. De jaarlijkse reünie met mijn oud klasgenoten van de tuinbouw opleiding. Daar kijk ik naar uit. Altijd gezellig!

Fijne zondag allemaal!

stuc/stof/rommel/puin

Ik denk wel eens dat dit een test is... Ik hou van netjes, schoon en opgeruimd en om het hier zo te houden is een bijna onmogelijk zaak. Waar stof vandaan komt weet ik niet, dat het er eigenlijk altijd is, is mij duidelijk geworden. Ondanks mijn strenge deurbeleid, waarbij deuren tussen schone en stoffige ruimtes gesloten zijn en soms ver omlopen noodzakelijk is.

Niettemin zijn er wel weer vorderingen, de stukadoor is klaar. Alles is wit en glad.

Vandaag hebben we geschuurd en bijgewerkt en Chrit heef de trap afgekrabt (met een plamuurmes)

Rob heeft afgelopen week de deuren geschuurd en mijn vader heeft de tuin gedeeltelijk aangeplant.

Tussendoor hebben we nog een huis overgedragen...

Komende week staan er allemaal kleine dingetjes op de planning. Van die klusjes die veel tijd kosten, maar waar je amper resultaat van ziet. Ze moeten gedaan worden...

Zaterdag wordt een groot gedeelte van de elektra van de nieuwe winkel aangelegd en daarna kunnen de tapijttegels met al hun stof op de container. Ik denk dat de buren dan ook blij zijn, want hij staat toch wel voor hun raam...

We hobbelen voort... Stof of niet...

De dag van gisteren.

Gisteren was het naast allerheiligen en de verjaardag van Chrit een extra speciale dag.

De dag dat we op de dag af, na 12 jaar de sleutel van de Napoleonsweg hebben overgedragen aan Marlie, die zich, ik citeer: 'Vanaf nu trotse eigenaresse van het allermooiste huis van Leudal' noemt.

Het is hartverwarmend dat iemand dezelfde passie voor een gebouw voelt als wij gevoeld hebben. Een huis waar vele van jullie naar binnen zijn gelopen, gekeken, gesnuffeld en leuke dingen gekocht hebben. Een huis waar gezellig gekletst werd en samen vele liters koffie zijn gedronken.

Een huis dat paste als een warme jas die helaas te klein is geworden.

Het was een afscheid met veel gelach, het notarisbezoek was weinig serieus en leek eerder cabaret, maar ook met een kleine traan.

Vandaag gaan we over tot de orde van de dag... Chrit laat een verstandskies trekken en ik ga verder met de verbouwing... Op kerkplein 8.

De vierde klusweek is om.

De week begon niet heel fijn met een korte opname van mijn moedertje in het ziekenhuis. Ze is inmiddels weer thuis, en dat thuis is hier aan het eind van de straat, dat is wel fijn. Snel op de fiets en nog geen minuut later bij mijn ouders...

Verder stond deze week in het teken van verhuizen. Aankomende week leveren we de sleutel van de Napoleonsweg in, aan een dame die staat te popelen om te beginnen, om te gaan wonen. Om daar haar thuis te gaan maken.
Een dubbel gevoel, een huis met veel herinneringen, een gebouw, stuk voor stuk handmatig weer opgebouwd door mijn vader en mij.
Het is wel fijn dat er een einde komt aan de dubbele lasten, want inkomenstechnisch gezien is het niet zo fijn dat de winkel dicht is.
Chrit is weer aan het werk, zijn zomervakantie, noem het maar klusvakantie, is om.


Maar hoe dan ook, we zijn verhuisd!!!!!!

Vorige week schreef ik vanaf een kille lege woonkamer op de napoleonsweg. Nu schrijf ik vanaf een warme huiskamer, gevuld met leuke spullen, vanaf het kerkplein.

Ik zit aan de vertrouwde werktafel, 4 jaar geleden al gekocht als toekomstige eettafel, nog even en dan mag ze haar functie vervullen. Chrit zit naast me. Achter ons staat het bed in de woonkamer, omringd door kasten, als ware het een bedstee.

Om ons heen kerkbeelden op karretjes. Ze zijn van hot naar her verplaatst door de kamer heen, in afwachting van hun definitieve plek op de bovenverdieping.

 De verhuizing ging wel vloeiend, het oude huis was bijna leeg doordat we elke dag een buslading hebben meegenomen naar hier en hier ook alle ruimte is om dingen neer te zetten. 2 grote kelders en een riante zolder. Ideaal.
Gisteren kwam de schoonfamilie te hulp, 1 verhuisploeg en 1 poetsploeg. SUPERwerk, waarvoor heel erg dank je wel!
Het is gelukt, ondanks een protesterend lichaam, dat na een maand continu dienst, aanvoelt alsof er een bulldozer overheen gereden is...

1 etage hoger is de stukadoor begonnen. Alle wanden zijn voorbehandeld en zijn nu knalgeel, de vloeren zijn afgeplakt met folie in diverse patronen. Morgenvroeg komt hij weer, om 7 (!) uur.

We klussen voort... de deadline van 1 november hebben we gehaald, de volgende is de opening van de winkel... YEAH! :-)